Boze buren en bikini's

Over Dina schreef Do Van Ranst eerder Zeven zinnen en een zoen, Een pruik en paarse lippen, Hoge hakken en een hoed en Lieve lachjes en een leugen. Deze verhalen werden in 2008 gebundeld in Dit is Dina!. Vorig jaar verscheen Verre vrienden en een vlek. In dit verhaal kreeg Dina te maken met verlies: ze verhuisde naar de andere kant van het land en moest afscheid nemen van haar beste vrienden. In haar nieuwe woonplaats kreeg ze het verlies van één van haar buurmeisjes te verwerken.
In het meest recente verhaal, Boze buren en bikini’s, staat de dertienjarige Dina voor een dilemma: blijft ze thuis om met haar nieuwe vrienden een voorstelling voor te bereiden omdat het één jaar geleden is dat haar buurmeisje overleed? Of gaat ze met haar oude vrienden mee naar een theaterfestival in Avignon? Vanwege haar passie voor theater kiest ze uiteraard voor het zonnige Frankrijk samen met drie oude vrienden, haar oudere zus en de vriend van haar zus. In plaats van het direct aan haar nieuwe vrienden te vertellen, wacht ze af tot ze ruzie krijgen over iets onbenulligs en ze hen niet meer onder ogen hoeft te komen.
Ook dit verhaal is weer een mengeling van serieuze kwesties en grappige momenten. Het is beschreven door de ogen van Dina, in verhaalvorm en in dagboekfragmenten. Verwarring en tegenvallers zijn er ook. Zo kunnen ze in Avignon de kennis niet bereiken die hen een gratis plaats op een mooie camping had beloofd en moeten ze werken voor hun staanplaats. Door een misverstand over een verdwenen zonnebril worden ze van de camping afgegooid. Ook optreden op straat doen ze illegaal, maar wel met heel veel succes bij het publiek. Uiteindelijk zijn Dina’s ouders zo ongerust dat ze naar Frankrijk vertrekken. De meegebrachte verrassing zorgt voor een mooie vereniging van Dina’s oude én nieuwe wereld.
De titel dekt niet echt de kern van het verhaal, of het moet zijn dat de boze buren staan voor de verschillende soorten conflicten die Dina met haar omgeving heeft, en bikini’s voor de suggestie van een zonnige vakantie. Niet alles in het verhaal is voor de hand liggend of overtuigend. Zo openen de Afghaanse moslimburen een champagnefles en heeft Dina’s vader er heel veel spijt van dat hij Dina liet vertrekken naar Frankrijk. Blijkbaar deed hij dat om geen vakantie te moeten opnemen bij zijn nieuwe baas. Aan het eind van het verhaal wordt hierdoor de suggestie gewekt dat de vakantie van de jongelui onverantwoord was, terwijl ze zich prima konden redden. Desondanks schreef Van Ranst opnieuw een aantrekkelijk en talig sprankelend verhaal over de betekenis van vriendschap. [Karen Ghonem-Woets]