Veertien

Wanneer een veertienjarige jongen zijn ouders, oudere zus en oma koelbloedig vermoordt, geraakt de 34-jarige rechercheur Moordzaken John Calvino bij de zaak betrokken, hoewel het officieel zijn zaak niet is. De gelijkenis met moorden die twintig jaar eerder gepleegd werden, zijn te duidelijk om zomaar te negeren, vooral omdat de moordenaar, Alton Turner Blackwood, toen vier gezinnen uitgemoord had, waaronder het gezin van John. Door dom geluk wist John, toen zelf 14, te ontsnappen aan de dood en kon hij de moordenaar neerschieten. Uit vrees voor het leven van zijn vrouw, zijn bijna veertienjarige zoon en twee dochters, trekt John onofficieel op onderzoek uit om de zaak tot op de bodem uit te spitten vooraleer zijn gezin hetzelfde tragische lot ondergaat als zijn familie twintig jaar eerder.
Veertien is een bloedstollende thriller die je koude rillingen bezorgt. Dean R. Koontz is een meester in het schrijven van thriller, dus dat hij je doet huiveren is geen verassing. De spanning en het gevoel van dreiging zitten er vanaf het eerste hoofdstuk in en laten je niet meer los. Zoals je van Koontz kan verwachten, zijn er ook bovennatuurlijke elementen in het spel. De manier waarop Koontz het verhaal vertelt, is huiveringwekkend. Er gaat een gevoel van dreiging uit, omdat hij inspeelt op een vrees voor het onbekende en een vrees voor de dood. Deze centrale elementen zijn deels wat het boek zo huiveringwekkend maakt, omdat het beide zo een universele gevoelens zijn.
Koontz speelt met vertelperspectieven en de gebruikte tijden. Het merendeel van het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van John, maar de perspectieven van de verschillende gezinsleden komen veelvuldig aan bod. Elk personage is goed uitgedacht, met eigen kwaliteiten. Wat wel kan storen, is dat het gezin wordt afgeschilderd als het perfect gezin. Ieder personage heeft wel zijn negatieve kantjes, maar als gezin, als geheel, lijkt dit niet het geval. Bekeken vanuit de plot is dit wel te begrijpen. Het gaat immers niet om problemen binnen het gezin, maar om een dreiging van buitenaf, waardoor ze net moeten samenwerken.
Daarnaast experimenteert Koontz ook met de gebruikte tijden. Voor het grootste gedeelte van het verhaal gebruikt de auteur de verleden tijd. Enkele hoofdstukken zijn in de tegenwoordige tijd geschreven waardoor de scène een meer dreigende en reële ondertoon krijgt. Dit is niet storend en levert een meerwaarde op voor het verhaal. Veertien is een heel spannend boek en een van de betere boeken uit het oeuvre van Koontz. [Kelly Matthyssens]