De digitalisering en de alomtegenwoordigheid van sociale media, de neoliberale focus op de economie, de stijgende migratie en de omstreden positie van de Europese Unie doen het vertrouwen in de democratie en onze rechtsstaat wankelen. Herman Lauwers gaat op zoek naar een positief alternatief voor de populistische reactie op deze crisissen. Dat vindt hij door een brug te slaan tussen het emancipatorisch liberalisme, met gelijke kansen op ontplooiing voor iedereen, en het communitarisme, de overtuiging dat dat ontplooien gebeurt binnen gemeenschappen. Die brug definieert hij als links-liberalisme. Lauwers vat heel wat begrippen en stromingen uit de politieke filosofie samen.
Wat is links-liberalisme? Hoe kan het een fundament zijn voor de sociaalprogressieve krachten in Vlaanderen en Nederland? Lauwers definieert links-liberalisme als een verzoening van Martha Nussbaums zelfontplooiingsliberalisme met Charles Taylors ‘patriottisme’.
