In een gemeenschap waar iedereen elkaar nauwlettend in de gaten houdt, blijkt zich bij een vereenzaamd ouder burenkoppel binnenshuis een drama af te spelen.
Zomeravond op het land. Een jongetje fietst op het achtererf van de ouderlijke boerderij terwijl zijn moeder, op een bank in de openlucht, prinsessenbonen zit af te halen. Het parcours dat hij aflegt heeft de vorm van een liggende acht en de bank waarop zijn moeder zit, staat vlak bij het punt waar de twee lussen van dat cijfer elkaar raken. Dit fietsende jongetje is in de ban geraakt van woorden, liedjes, zegswijzen, talen. Nochtans gaat hij door voor een luistervink, een kind dat zwijgzaam is. Maar vanavond, terwijl hij in een baan rond zijn moeder peddelt, heeft hij het gevoel dat hij nog eens uit elkaar zal barsten van de ingrijpende, ongehoorde ervaring die hij onlangs opdeed en waarover hij met haar niet mag en ook niet durft te spreken.
Voor een sterk gee͏̈ngageerd jong stel lijkt een droom in vervulling te gaan als ze worden uitgezonden naar een ontwikkelingsproject in een indianendorpje in Ecuador.
