In 399 v.Chr. werd Socrates aangeklaagd en ter dood veroordeeld voor 'het niet aanbidden van de goden van de stad'. Vlak vóór zijn terechtstelling gaf Sokrates aan zijn leerling Krito de opdracht 'nog een haan te offeren aan Asklepios', de god van de gezondheid. Niet omdat hij door zijn dood van het leven genezen zou zijn, maar omdat een leven in onwaarheid erger zou zijn dan de dood. Maar wat betekent leven in waarheid concreet? Op basis van zijn eigen ervaringen en een intense lectuur van de filosofische klassieken tracht Ludo Abicht die vraag te beantwoorden.
Historicus Robert Nouwen probeert in kaart te brengen hoe de confrontatie en de interactie tussen de Belgische Galliërs en de Romeinen (het romaniseringsproces) zich precies heeft ontwikkeld. Na een algemeen historisch kader bekijkt hij de vestiging vanuit Romeins perspectief. Daarna focust hij zich op de leefwereld van de plaatselijke bevolking en de fundamentele bestuurlijke, religieuze en economische veranderingen tijdens de Laat-Romeinse keizertijd.
Vive la république!' Met deze uitroep in het parlement tijdens de overdracht van de macht van Leopold III aan Boudewijn heeft Julien Lahaut, een communistische volksvertegenwoordiger, in 1950 zijn doodvonnis getekend. De auteurs schetsen de politieke context van de eerste naoorlogse jaren, waarin de koningskwestie en de Koude Oorlog centraal staan. Vervolgens gaan ze nader in op het gerechtelijke onderzoek naar de moord op Lahaut en sommen ze ook de resultaten van hun eigen onderzoek naar het anticommunisme op.
