Kritisch essay over hoe de woke-generatie haar eigen politieke doelen ondermijnt door het continueren van wij-zij-denken. Aan de hand van het werk van o.m. Foucault en Schmitt beargumenteert de auteur waarom mensen met progressieve idealen juist samen op zouden moeten komen voor gemeenschappelijke universele waarden, ongeacht onderlinge verschillen.
Pleidooi van de Belgische politicus voor een nieuw elan van de linkse politiek door heldere idealen, beter contact met de kiezer, meer gelijke kansen, betere verdeling van werk en inkomen en benutten van de kansen die Europa biedt.
