Elizabeth Rosner heeft haar boek ingedeeld rond de drie reizen die ze met haar vader naar concentratiekamp Buchenwald maakte - in 1983, 1995 en 2015. Elke reis is een ervaring waarbij persoonlijk verleden oog in oog komt te staan met herdenking en herinnering. Ze onderzoekt de echo's van vergelijkbare erfenissen bij nazaten van Afrikaans-Amerikaanse slaven, bij nakomelingen van overlevenden van Cambodjaanse Killing Fields en bij (klein)kinderen van overlevenden van de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Daarnaast reflecteert ze op de effecten van 11 september op de bevolking in haar geheel. Rosner staat stil bij hedendaags hersenonderzoek, brengt de pogingen in beeld om de intergenerationele overerving van trauma's te begrijpen en onderzoekt de complexiteit van onze herinnering in de nasleep van gruwelijke gebeurtenissen.
