Kairos. : roman
Jenny Erpenbeck
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Gennep, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ERPE |
31/12/2003
Kids grow older younger" was pas nog in de krant te lezen. Maar wat als een kind zich daartegen verzet, als het niet volwassen wil worden? Het verhaal van het oude kind toont een meisje dat zich niet wil confirmeren aan de gruwelijk banale volwassen werkelijkheid.
Op een nacht wordt ze op straat gevonden. Ze staat daar stil en verward met een emmer in de hand en weet niet wie ze is of waar ze vandaan komt. Het enige wat duidelijk wordt, is dat ze een jaar of veertien is en dik. De politie brengt haar naar een kindertehuis en ze gaat naar school. Daar wordt ze echter door de leerkrachten als hopeloos geval bestempeld en door de leerlingen vooral gepest. En toch verliest het meisje haar goedheid en onschuld niet: ze behoudt haar kinderlijke naïviteit. Wanneer de anderen dat door krijgen, beginnen ze haar te gebruiken voor de vuile karweitjes en langzaam aan is er een zweem van respect te bespeuren. Maar het meisje blijft meestal zwijgen. Het lijkt of ze in haar eigen wereldje leeft, en dat is ook zo: ze weigert volwassen te worden. Haar lichaam is wel groot en struis, maar haar ingesteldheid volgt niet. Telkens ze in contact komt met klasgenoten die de wondere wereld ontdekken en experimenteren met seksualiteit, is zij geschokt, wordt ze ziek. Het is een van de talloze ziektes die ook een plots keerpunt in het verhaal brengt, waardoor de titel verklaard wordt.
Vanuit een bijzonder intrigerend uitgangspunt -- het verweesde, eenzame en gedesoriënteerde individu -- vertelt Erpenbeck op intelligente wijze een internaatsgeschiedenis, een genre dat in de Duitse literatuur grote voorgangers heeft met Unterm Rad van Hesse, Musils Die Verwirrungen des Zöglings Törless of recenter Benjamin Leberts Crazy (Li 1999, p. 798). Ze verhaalt een typische jeugdcrisis en ondergraaft het idee dat de school een leerschool voor het leven zou zijn. De opvoeding wordt ontmaskerd als een vorm van bewustmaking die de toverachtigheid van de wereld stuk maakt. De consequent aangehouden zij-vertelvorm wekt een afstandelijkheid en bevreemding die de lezer eenzelfde gevoel geven als het kind bij het aanschouwen van de werkelijkheid. Wanneer die vertelstijl een enkele keer doorbroken wordt voor een karige opmerking van het meisje, bedenkt ze dat ze een doolhof is. Een beeld voor de verwarring van de postmoderne mens die met zijn neus op de niet zo fraaie feiten wordt gedrukt.
Dit is een bijzonder ernstig, maar fascinerend verhaal dat aan het eind een onverwachte wending neemt. Misschien gebeurt dat een beetje plots, maar het is Erpenbeck van harte vergeven. Dit boekje bevat immers een origineel en beklijvend verhaal. Een kleinood. [Carl De Strycker]
Marita de Sterck
De Duitse schrijfster (1967) publiceerde eerder de verhalenbundel 'Atropa belladonna'*. Hoofdfiguur in deze merkwaardige psychologische roman, die zich als een parabel laat lezen, is een 14-jarig meisje dat op straat wordt gevonden en door de politie naar een tehuis wordt gebracht. Niemand weet iets over haar en zij zelf zwijgt. Niemand in het tehuis kan contact met haar leggen, zelf observeert ze de andere bewoners scherp, zonder ooit een stap naar hen toe te zetten. Ook op het einde wordt haar geheim niet echt ontsluierd. De auteur is erin geslaagd om de vlijmscherpe maar ijskoude blik van het meisje op haar omgeving te vatten in een beklemmend en hoogst origineel verhaal. Paperback; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.