L'aube le soir ou la nuit

De schrijfster volgt Nicolas Sarkozy een jaar lang. Eerst is hij nog minister, daarna presidentskandidaat en tenslotte president. Zij maakt van hem een portret, dat net geen hagiografie wordt: ("Saint Nicolas"). Ze beschrijft zijn lichaamstaal, bij zijn ontmoetingen met o.a. meutes journalisten, met massa's op tribunes, en met regeringsleiders in privégesprekken. Dan: zijn kleding, bijvoorbeeld bovenaan vliegtuigtrappen, aan banketten en tijdens - zich bij temperatuurverschillen aanpassende - verkleedpartijen in het vliegtuig. Vervolgens zijn reizen wereldwijd, waarbij kloktijd plaatsmaakt voor een dagindeling van ochtend, avond en nacht (titel). Ook zijn uitspraken, die gelukkig nogal eens uitstijgen boven clichés en platitudes, zoals: "het ergste risico is dat je er geen durft te nemen". Zijn psychologie: die van een doener, een vechter, een man die houdt van transparantie, van cijfers, en van de grote stad. Je blijft het boek lezen door de verwachtingsvolle spanning die de aankomende machthebber omgeeft. Prachtige beeldspraak stoot soms ineens diep door de dunne omhulsels van vluchtige begroetingen heen. Aangename en leerzame lectuur. Vanwege de literaire kwaliteit werd het boek genomineerd voor enkele romanprijzen. Normale druk.