God help the girl
Stuart Murdoch
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Goor, cop. 2013 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MURD |
15/02/2014
Carey Blackburn neemt de voltijdse zorg voor haar negen jaar jongere zusje Jenessa op zich als hun bipolaire, aan drugs verslaafde moeder weer eens wekenlang niet opdaagt. Geen evidentie, gezien hun primitieve levensomstandigheden in de uitgestrekte wouden van Tennessee. Een versleten caravan fungeert als schuilplaats voor de agressieve vader. Wanneer hun moeder niet langer voor hen kan zorgen, worden de meisjes in het nieuw samengestelde gezin van Careys’ biologische vader geplaatst.
Van een literaire (young adult-)roman mag worden verwacht dat de auteur narratologische principes als vertelstandpunt, karakterisering, stijl en compositie overdacht hanteert. Precies de structurele opbouw verliest Emily Murdoch te snel uit het oog. Als je mij vindt opent met een uitgebreid verslag van de sociale instanties die beide zussen uit hun penibele situatie bevrijden. Expliciet verwoorde referenties aan het getraumatiseerde verleden van de meisjes worden vrij snel in de verhaallijn geïntegreerd. Ook het feit dat beide meisjes zonder meer in het — vanzelfsprekend — liefdevolle gezin van Careys biologische vader worden geplaatst, schijnt nauwelijks emotionele impact te hebben op het tweetal, hoewel Carey op jonge leeftijd door haar moeder werd ontvoerd en al jarenlang geen contact meer had met haar vader. Vervolgens ontwikkelt zich een heel voorspelbaar verhaal over de dagelijkse besognes en aanpassingsproblemen van de zussen, onbekend met regels en normen van onze westerse maatschappij. Het gebrek aan emotionele uitdieping in combinatie met de toch al statische, oppervlakkige karakterisering levert een afstandelijk portret op. Zeker de depressieve, onberekenbare moeder had een veel grondigere typering verdiend; de complexiteit van haar karakter biedt hiertoe immers alle kansen. Nu worden haar grensoverschrijdende gedrag en beweegredenen al te makkelijk en erg eenzijdig als gevolg van druggebruik verklaard.
Sterker dan een psychologische coming-of-ageroman laat Als je mij vindt zich als een nuchter, afstandelijk verslag lezen; geschreven vanuit Carey’s perspectief is dat duidelijk een gemiste kans. Murdoch focust sterk op de moeilijkheden tijdens het socialisatieproces, zowel in de nieuwe familiale structuur als op school. Daarbij zwelgt de auteur al snel in overdreven sentimentele passages. Het levert weinig doordachte passages op, goedbedoeld maar erg moraliserend, met de expliciete boodschap om de familiale besognes snel te accepteren: ‘Maar waar het om gaat is: iedereen heeft een verleden, C.C. Iedereen heeft een lijk in de kast.’ Murdoch relativeert de impact van dergelijke aanpassingen erg snel, zodat alle kansen op sociale ontwikkeling en volwassenwording open blijven. Carey vlucht slechts sporadisch in haar vioolspel of Engelse literatuur om aan de harde, confronterende realiteit te ontsnappen. Ryan blijkt overigens een jeugdvriend van Carey te zijn, uit haar kindertijd voor de ontvoering; een handig maar doorzichtig trucje om een stroom aan herinneringen op te roepen. Haar grootste geheim bewaart Carey voor het laatst, als ze een zoveelste trauma, ditmaal omtrent ‘wittesterrennacht’ aan haar vader opbiecht. Bedoeld als open einde of net als aanloop naar een vervolgverhaal is deze slotpassage eigenlijk nog de sterkste van het boek, maar ze mist toch de stilistische finesses om echt nieuwsgierig te maken naar de afloop.
(Dit is een abstract van een artikel van Jürgen Peeters. Het is verschenen in De Leeswelp 8, 2013.)
[Jürgen Peeters]
Marije van der Schaaf
Carey (15, ik-figuur) woont met haar zusje en haar verslaafde moeder in een oude caravan, verscholen in het bos. Ze leven in afzondering en diepe armoede, en hun moeder laat de meiden vaak wekenlang aan hun lot over. De zusjes worden door jeugdzorg weggehaald en ondergebracht bij hun vader, die Carey alleen kent uit de negatieve verhalen van haar moeder en die ze niet vertrouwt. Carey moet erg wennen aan haar luxueuze, nieuwe leven in het gezin van haar vader, aan naar school gaan en de omgang met leeftijdsgenoten. Deel uit de reeks 'YA literair'*. Sensitief en poëtisch geschreven coming of age-verhaal, met mooie verwijzingen naar Winnie de Poeh. Jammer dat de auteur niet wat meer heeft gedoseerd in de beschrijving van haar heldin: ondanks een jeugd van verwaarlozing speelt Carey virtuoos viool, is ze bovengemiddeld slim, fabelachtig knap en blijkt de populairste jongen van school verliefd op haar. Dit is wel erg sprookjesachtig en contrasteert met de rauwe beschrijvingen van Careys traumatische jeugd. Ook de relatie met haar vader wordt nauwelijks uitgewerkt. Vanaf ca. 15 jaar.
Hilde de Boeck
ua/an/22 j
Carey en Jenessa wonen al jaren met hun moeder afgezonderd van de rest van de wereld in een caravan in het bos. Hun mama is drugsverslaafd en vaak afwezig. De vijftienjarige Carey zorgt voor haar jongere zus. Wanneer hun moeder op een dag wegblijft zijn de zusjes op zichzelf aangewezen. Ze overleven van dieren die ze doden en bonen in blik. Op een dag komt Jeugdzorg samen met hun papa Carey en Jenessa ophalen. Er komt een rechtzaak en de kinderen worden aan de papa toevertrouwd. Hij woont samen met zijn nieuwe vrouw Melissa en hun dochter Delaney. Voor beide kinderen is het enorm wennen aan de nieuwe situatie. Plots hebben ze eten in overvloed, warm water, een bed, kledij, ... Alleen Jenessa blijft zwijgen. Ze zegt geen woord en dit is al een hele poos het geval. Carey blijft de reden verzwijgen. Carey kent haar papa immers niet en vertrouwt hem dan ook niet. Ondertussen gaan beide meisjes naar school. Delaney maakt het haar nieuwe stiefzus niet gemakkelijk. Toch vindt Carey al snel een maatje in Ryan. Ryan blijkt op de hoogte van het feit dat Carey een boskind is. Carey is in paniek. Maar Ryan blijkt een heel goede vriend te zijn van vroeger toen ze nog bij haar beide ouders woonde. Op een dag is haar moeder voorgoed verdwenen en nam de kinderen mee. Er werden opsporingsberichten verspreid en Ryan heeft nog steeds die foto. Stilaan went Carey aan haar nieuwe leven en ze wordt zelfs bevriend met haar stiefzus. Wanneer op een dag hun hond, de beste vriend van Jenessa, verdwijnt, vindt Jenessa plots haar spraak terug. Een trauma was de oorzaak. Uiteindelijk vertelt Carey het hele verhaal. Ze is misbruikt door een man waaraan mama geld schuldig was. In paniek en om Jenessa te beschermen vermoordde Carey hem. Dit loodzware geheim droegen beide kinderen al een hele tijd met zich mee. Gelukkig komt hier nu een einde aan.
Het boek kent een moeilijke start. Het lijkt allemaal een beetje vreemd. Het verhaal begint bij het weghalen van de twee kinderen uit het bos. Langzaamaan kom je als lezer te weten hoe de kinderen overleefden in het bos en waarom ze daar woonden. Naar het einde neemt de spanning toe, omdat je wil te weten komen wat Carey verzwijgt. Opeens zit er veel vaart in het boek terwijl dat eerder veel minder het geval was. Hoe meer je je in het verhaal verdiept, hoe meer het je raakt. Het ontroert echt. Vooral wanneer Carey vertelt over de man in het bos die hen misbruikte. Sensatiezucht is hierbij gelukkig ver af. Het verhaal is bovendien heel vlot geschreven en goed vertaald.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.