Op de vlucht

Uit deze spannende pageturner met intrigerende plot blijkt dat Anne Cassidy een voorliefde heeft voor "crime, detective and mystery". Als voormalig leerkracht zou ze met dit vlot geschreven verhaal zonder veel moeite haar leerlingen weten boeien.

"Lou had altijd geweten dat haar moeder, Anna, een dief was." Een openingszin van formaat en meteen ook een eerste blik op de twee hoofdpersonages. Op de eerste pagina's van het boek somt Lou de talrijke onbenulligheden op, gaande van zakjes zout tot pennen, die doorheen de geschiedenis door haar moeders handen gleden. Terwijl ze deze dingen opsomt en voor zichzelf probeert te achterhalen of haar moeder altijd al spullen stal, belandt ze bij de herinnering aan een warme lenteavond, de dag dat ze 13 werd, twee jaar voordat ze naar Londen verhuisden. Lou herinnert zich dat ze samen met haar moeder op de plaatselijke kermis liep en achtervolgd werd door een man in een lange regenjas. Haar moeder voelde zich uiterst ongemakkelijk bij het feit dat ze vanop afstand begluurd werden en sleepte Lou mee door de massa in de hoop zo snel mogelijk ongemerkt van de kermis weg te komen. Lou krijgt geen bevredigend antwoord op de vraag wie die man was, hoewel haar intuïtie haar zegt dat haar moeder wel degelijk weet om wie het gaat. De eerste barstjes in het oeverloos vertrouwen in haar moeder zijn een feit. Bovendien krijgt Lou het gaandeweg ook op haar heupen van het steeds weer verhuizen van stad naar stad. Het lijkt wel alsof zij en haar moeder voortdurend op de vlucht zijn. Eens gesetteld is het alweer tijd om alles in te pakken en zich elders te vestigen ? allerminst een comfortabel leven voor een tiener in volle ontwikkeling. Toch lijkt het alsof er op haar 15e verandering komt in hun nomadisch bestaan. Het tweetal verhuist naar Londen en het ziet ernaar uit dat dit een eindstop wordt: Anna krijgt een interessante baan bij een vrouwenvluchthuis en hun huis is gezelliger dan alle andere plaatsen die ze al bewoonden. Even keert de rust terug, tot Lou een aantal schokkende ontdekkingen doet die haar werkelijk aan alles laten twijfelen. Eerst is er het bezoekje aan Brighton, dat bij Lou herinneringen oproept uit haar kindertijd, hoewel ze daar volgens haar moeder nooit kwamen. Dan vindt ze in Anna's handtas een foto en een brief, geschreven door een zekere Sal en geadresseerd aan Jill. Als Lou tot slot ook nog eens de lijst breekt met daarin de foto van haar overleden vader en blijkt dat het slechts om een foto uit de krant gaat, is de maat vol. Ze beslist op eigen houtje op onderzoek uit te gaan om de waarheid en haar ware identiteit aan het licht te brengen. [Lieselot Vandenneucker]