Link

Link is het twintigste deel uit de serie rond patholoog-anatoom Kay Scarpetta. De laatste afleveringen haalden niet meer het niveau van de eerste delen uit de reeks en Link vormt hierop helaas geen uitzondering. Het lijkt wel of Patricia Cornwell alle inspiratie voor haar personages kwijt is en het schrijven eerder een routine is geworden. Wil de auteur haar lezers behouden, dan lijkt een terugkeer naar de stijl van het begin van de reeks dringend nodig.
Scarpetta wordt naar de haven geroepen wanneer het lijk van een vrouw uit het water wordt gevist. Het lichaam is zorgvuldig vastgebonden aan een boei, maar helaas is ook een met uitsterven bedreigde reuzenschildpad in de touwen verstrikt geraakt. Om het dier uit zijn lijden te verlossen wil de dierenbescherming het zaakje zo snel mogelijk uit het water halen. Dat is niet naar de zin van Scarpetta want daardoor gaat er belangrijk bewijsmateriaal verloren. Enkele uren eerder had Scarpetta in haar mailbox nog een e-mail aangetroffen met een filmpje van archeologe Emma Shubert die in Canada een reeks opgravingen leidde. In bijlage bevond zich ook de foto van een afgesneden oor. Is het misschien Shubert die in het water ligt, en zo niet, wie is het dan wel? Ondertussen heeft Scarpetta nog andere katten te geselen. Zo wordt ze door de rechtbank opgeroepen om te getuigen in de zaak van een verdwenen oudere vrouw. Haar steenrijke man wordt verdacht van de moord op zijn vrouw. Ook in haar team gebeurt het een en ander. Scarpetta’s medewerker Pete Marino wordt aangehouden, haar nichtje Lucy doet vreemd en haar man Benton doet wel erg familiair met zijn nieuwe FBI-collega. Deze zaken leiden Scarpetta erg af van haar professionele werk.
Er wordt heel veel gebabbeld en nagedacht in Link, wat de vaart volledig uit het verhaal haalt. Scarpetta wordt de hele tijd afgeleid door allerhande gebeurtenissen en haar eigen gedachten over haar omgeving. Ook haar kledij zorgt regelmatig voor veel te lange stukken die weinig bijdragen tot het verhaal (zo hoef je niet elke keer te lezen dat Scarpetta niet echt gekleed is voor de situatie, overdressed in het werkveld, underdressed in de rechtbank). Veel spanning vind je derhalve niet in het boek, en dat lijkt Cornwell zelf ook te beseffen wanneer ze in de laatste pagina’s nog snel wat vaart in het verhaal probeert te krijgen. Maar dit leidt alleen maar tot een ongeloofwaardig einde met een dader die plots opduikt en helemaal geen motief heeft voor de moorden. Cornwell en Scarpetta lijken hun beste tijd gehad te hebben.
[Karen Vandyck]