De schrijfster schetst een portret van het meisje dat ze was in 1958 na het eindexamen, onder het motto helderheid te krijgen in het verleden dat op het moment van beleven volkomen duister is.
Autobiografisch relaas over een vrouw die zich herinnert hoe ze als 12-jarig meisje ongelukkig en bijna gek werd nadat ze getuige was van een heftige confrontatie tussen haar ouders.
De schrijfster schetst een portret van het meisje dat ze was in 1958 na het eindexamen onder het motto helderheid te krijgen in het verleden dat op het moment van beleven volkomen duister is.
Een vrouw, zelf professor geworden, beschrijft de band die tussen haar en haar vader, een eenvoudig landarbeider, bestond. Met een dossier met achtergrondinformatie.
