Denkers als Taubes, Badiou, Agamben en Žižek – en eerder al Heidegger – vinden in Paulus’ brieven grondwoorden voor een nieuwe manier van denken over de wereld, de tijd en de geschiedenis, maar ook over de levenskunst, het recht en de politiek. Zij laten tevens zien hoe Paulus’ brieven niet alleen aan de basis staan van ervaringen die kenmerkend zijn voor onze cultuur, zoals het nihilisme en de dood van God, maar ook de politiek-sociale agenda van emancipatie en gelijkheid hebben gevormd. Bovendien wordt hun interpretatie van Paulus geboren uit een intensieve discussie met denkers als Hegel, Kierkegaard, Nietzsche, Schmitt en Foucault.
