De auteurs analyseren het werk van Jan van Eyck aan de hand van details, die ze rangschikken op thema: natuur, architectuur, het dagelijkse leven, het goddelijke etc. De ware kracht van zijn schilderkunst schuilt volgens hen in de suggestie: hij begreep dat het menselijke brein de visuele waarneming kan aanvullen.
Tijdens zijn opleiding in Antwerpen hield Bruegel zich vooral bezig met tekenen; pas toen hij naar Brussel verhuisde begon hij te schilderen. Een analyse van de schilderijen Dulle Griet en Twaalf spreuken beschrijft deze ontwikkeling. Daarnaast toont het boek een dertigtal gravures en een tiental prenten.
