'Zielige beelden van kinderen met hongerbuikjes en vliegen - dat kan echt niet meer!' zegt de een. 'Zielige beelden leveren het meeste geld op. Dus is er niks mis mee', zegt de ander. Dit zijn de uitersten van een discussie die al decennialang woedt binnen de ontwikkelingssamenwerking. Aan de ene kant het besef dat hulporganisaties integere beelden moeten gebruiken en ook de context van het verhaal moeten vertellen. Aan de andere kant de noodzaak van stevige fondsenwerving door straffe bezuinigingen. Over dit dilemma gaat Reframing the Message. Het boek is een weergave van het journalistieke debat waarmee Wilde Ganzen en Vice Versa het onderwerp wilden verdiepen en de discussie een stap verder brengen. Deze door journaliste Siri Lijfering samengestelde bundel bevat achtergronden, feiten, interviews en meningen van opinieleiders op het gebied van fondsenwerving en campagnevoeren. Daarnaast biedt het praktische tools waarmee ontwikkelingsorganisaties aan de slag kunnen.
Is wat ik zie ook wat jij ziet? Verstaan we hetzelfde bij wat we zien? Kijken we met dezelfde ogen? Vanuit eenzelfde perspectief? Die beelden vormen ons en bepalen voor een groot deel hoe we kijken naar anderen, naar andere culturen. Welk beeld hebben we van een land? Van een bepaalde cultuur? Denken we niet te veel in clichés, die ons reeds van in de kleuterklas 'meegegeven' worden? Wie danste niet als een indiaantje op de speelplaats tijdens het jaarlijkse schoolfeest? En dragen alle indianen wel veren? Dit zijn vragen die we ons stellen met dit project. 'Kijk, zo leven wij' is een koffer vol 'sprekende' foto's. Deze foto's laten zien dat kinderen, waar ook ter wereld, veel meer gemeen hebben dan dat ze van elkaar verschillen. De foto's vormen een boeiende zoektocht naar 'hoe gelijken wij op elkaar' eerder dan 'waar zitten de verschillen'. De foto's werden genomen in Brazilië, Honduras, Filipijnen, India, Portugal, België, China, Togo, ...
