1941. De Sovjetpolitie pakt de vijftienjarige Litouwse Lina op en deporteert haar samen met haar moeder en broertje naar Siberië. Haar vader is opgesloten in de gevangenis. Voor Lina en ontelbare andere mensen begint een uitzichtloze lijdensweg langs werkkampen waarbij iedereen dikwijls letterlijk moet vechten om te overleven. Lina begint de mensen en hun situatie te tekenen om er voor te zorgen dat dit gebeuren niet vergeten raakt. Ze smokkelt de tekeningen de kampen uit.
In 1941 verheugt de 15-jarige Litouwse Lina zich op de kunstacademie. Kort daarna wordt ze met haar moeder en broertje gedeporteerd naar een werkkamp in Siberië.
In juni 1941 worden op bevel van Stalin ruim 40.000 mensen uit Estland, Letland en Litouwen gedeporteerd naar Siberië. Een van hen is Erna, een jonge vrouw die met haar dochtertje in een vrouwenkamp zit, gescheiden van haar man.
