Een menselijk document dat toont wat berichtgeving in de media kan doen met betrokkenen. Daarnaast speelt besluitvorming ten aanzien van ouderen in tijden van een gezondheidscrisis een rol.
Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld.Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
Arjan loopt stage in een bejaardentehuis. Hij vindt het er maar saai. Dan vallen er gewonden en zelfs doden. Een bewoonster beweert dat er iemand rondloopt die het lot een handje helpt.
Vlak voor zijn 100ste verjaardag besluit Allan het door hem zo gehate bejaardentehuis te ontvluchten. Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. Het met spanning, humor en absurditeit gevulde en uitstekend vertaalde verhaal leest in een ruk uit.
Met de nodige zelfspot bespreekt de 90-jarige Hendrik Groen, bewoner van een verzorgingshuis in Bergen aan Zee, de gebeurtenissen in zijn kleiner wordende wereld.
De bewoners van een verzorgingstehuis hebben een heel leven achter zich. De auteur portretteert elk van de twaalf bewoners in twee verzen: een over hoe hij of zij vroeger was en een over nu. Ze hebben allemaal zo hun eigenaardigheden, want een vos verliest misschien wel zijn haren, maar niet zijn streken.
Een gepensioneerde boekhandelaar en haar residentiegenoten vormen een gezelschap dat acties onderneemt tegen de betutteling waar ze dagelijks mee te maken krijgen.
Vijf Zweedse bejaarden komen in opstand tegen de slechte behandeling in hun verzorgingstehuis en besluiten een overval te plegen om aan geld voor een beter leven te komen.
Mon en Gies wonen in een verzorgingshuis. Mons kleinzoon Wolf en zijn vriendinnetje Bes zetten er soms de boel op stelten. Als Bes computerles gaat geven, ontdekken de oude mannen dat er toch nog veel leuks te beleven is. Vanaf ca. 9 jaar.
June ontmoet in een verzorgingstehuis August, die als een opa voor haar is. Als er vreemde dingen gebeuren in het rusthuis, gaan ze samen op onderzoek uit. Met zwart-wit illustraties. Vanaf 9 jaar.
Anna gaat met mama op bezoek bij bompa, de opa van papa. Als ze in het bejaardentehuis komen, is bompa niet op zijn kamer. Is hij soms bij de kapper, of in de cafetaria of bij de turnles? Prentenboek met eenvoudige tekeningen in heldere kleuren. Vanaf ca. 2,5 jaar.
De ouders van Wies zijn vaak weg op hun geheime missies. Wies brengt veel tijd door bij haar oma, die in Huize Grijsoord woont. Maar de nieuwe directeur van het tehuis voert veel te strenge regels in. Wies en haar vrienden bedenken een plan om die nare Dick Tator aan te pakken. Vanaf ca. 8 jaar.
Allan heeft geen zin om zijn honderdste verjaardag groots te vieren en loopt weg uit het bejaardentehuis. Hij beleeft allerlei avonturen, zo past hij bijvoorbeeld op een koffer waar maffiageld in blijkt te zitten. Ondertussen blikt hij terug op zijn leven en gebeurtenissen uit de twintigste eeuw.
Wies mag eindelijk een keer met oma Wisse mee naar de dierentuin. Maar ineens is oma nergens meer te vinden! Wies ontdekt dat de dierentuindirecteur geldproblemen heeft en dat er nog meer mensen zijn verdwenen. Samen met bewoners van verzorgingshuis Huize Grijsoord gaat Wies op onderzoek uit. Vanaf ca. 8 jaar.
Tibbels oma Babs woont in hun tuinhuisje. Babs kan de handstand en wint altijd op de Wii. Wanneer Tibbels moeder het tuinhuisje nodig heeft voor haar werk, verhuist Babs naar het bejaardentehuis. Tibbel loopt weg van huis om haar te bevrijden.
