Gustaaf De Beerst vertrok in 1891 als één van de eerste Belgische Witte Paters naar Congo. De reis gebeurde over zee en vervolgens per karavaan door Duits-Oost-Afrika, en duurde meerdere maanden. Na vijf jaar intense missiearbeid en wetenschappelijk werk bezweek hij in de door hem gestichte missiepost Lusaka aan de bloedwaterkoorts.
Remi, voorbestemd om in de Westhoek zijn vader als boer op te volgen, wordt achtervolgd door ontembare dromen en stemmen. De verhalen van zijn nonkel over de eerste wereldoorlog, een zwarte soldaat en een geest maken diepe indruk op hem. Hij wil andere horizonten opzoeken, treedt in bij de jezuïeten en volgt zijn hart naar Congo, waar hij door het Yaka-volk wordt beschouwd als revenant, een reïncarnatie van hun vroegere chef. Een mensengenezer.
In "Die Siel van die Mier" onderzoekt een wetenschapper de ongelooflijk ordelijke gemeenschap van termieten in Congo, terwijl hij zijn persoonlijke leven in dat land, zijn passies en de politieke situatie als volkomen onberekenbaar ervaart. In "Missie" geeft een Belgische missionaris zijn visie op Congo, waar hij tientallen jaren heeft gewerkt en de gruwelijkste dingen heeft ervaren.
