De 17de zomer van Maurice Hamster

Maurice, een wat eigenzinnige, introverte tiener, woont samen met zijn moeder in het Amerikaanse gehucht Graynes, een afgelegen plaatsje niet ver van de stad Berkton. Maurice, kortweg Mo en ook spottend "de hamster" genoemd, is niet echt in bij de leden van zijn klas, een stelletje ruwe, onbehouwen vlegels met een IQ dat gelijk is aan "dat wat je na een wandeling in het hondentoilet van Berkton van je schoen kunt schrapen", zoals Laure Van den Broeck het zo smakelijk verwoordt. Bij de start van het boek belandt de lezer in een confrontatie met de klasgenoten, waarin platte insinuaties worden gemaakt over Mo's vermeende homoseksualiteit. Dat niet alleen maakt hem woedend, gefrustreerd en bitter. Zijn vroegere vriendschap met de geïmmigreerde Heinz Bubendorf uit Duitsland, het toenmalige stille jongetje met onberispelijke manieren, tot wie Mo zich aangetrokken voelde omdat hij zichzelf in hem herkende, loopt uit op een teleurstelling. Wanneer Heinz samen is met de klasgenoten, werkt hij dapper mee met de pesterijen aan Mo's adres. Mo kan er zich alleen maar door gekwetst voelen, wat zich verder vertaalt in agressie. Tijdens een heftige woordenwisseling lijkt het nooit meer goed te zullen komen tussen de twee.
De zomervakantie breekt aan, een periode zonder concrete verwachtingen of een bepaald doel. Mo weet niet wat hij echt wil, hij is zoekende, ligt met zichzelf in de knoop, hunkert naar affectie. Zijn moeder, druk ingenomen door haar job die volop in ontwikkeling is, heeft ook al niet veel tijd voor hem, waardoor hij veel alleen is en de huiselijke klusjes meestal voor zijn rekening neemt. Zo vraagt zijn vroegere leraar Engels of hij hem kan komen helpen met het opruimen van de kelder. De vakantie strekt zich leeg en saai voor hem uit, tot hij op een avond in contact komt met Dean, een wat raadselachtige jongen die nieuw is in de streek. Vrij vlug ebt de aanvankelijke achterdocht t.o.v. Dean bij Mo weg en maakt die plaats voor een soort stille bewondering waardoor ze vrienden worden. Tenminste, dat denkt Mo toch.
Dean neemt Mo mee naar allerlei voor hem tot nu toe onbekende en verboden plaatsen, waar ze naakt zwemmen en samen lange gesprekken voeren. Mo wil niets liever dan erbij horen. Deze keer wil hij zijn nieuwe vriend niet verliezen. Hij voelt wel dat Dean dingen doet die niet helemaal koosjer zijn, maar hij zegt niets en praat hem enkel naar de mond. In stilte vraagt hij zich af wie Dean eigenlijk is en wat hij in zijn schild voert, maar hij weigert er verder over na te denken. Ook niet als de ene ramp de andere opvolgt en hij beseft dat Dean eigenlijk een verrader is die zich enkel van zijn naïviteit en loslippigheid heeft bediend.
De verteltrant, soms met een licht geanimeerde ondertoon, is vlot. Van den Broeck projecteert de overgang van het heden naar de herinnering, bv. aan de overleden moeder van prof. Coldwell, in harmonieuze en nooit overdreven omschrijvingen. Hierdoor kan de melancholie en het verdriet om de afgestorvene als oprecht worden ervaren. Soms wordt de vaart in het boek plots afgebroken door te lange beschrijvingen. Het gebruik van clichétaal werkt vaak storend en het gebruik van 'es' en 'ie' voor 'eens' en 'hij' komen in bepaalde delen wel, en in andere niet voor, alsof het script in delen werd geredigeerd. Een kritische eindredactie was het boek ten goede gekomen.
Soms verliest het verhaal aan geloofwaardigheid: "Een paar dozijn teken kropen ongetwijfeld rond over mijn lijf," maar prachtige natuurbeschrijvingen maken veel goed. De auteur beschikt over een bijna fotografische opmerkingsgave, die elk detail feilloos weergeeft. Vraag rest natuurlijk of dit nodig is in een adolescentenboek over een wat marginale jongen, die wordt gepest.
De sfeeropbouw is goed. Het personage van de schijnbaar normale jongeman Dean, die zich als vriend van Mo gaandeweg profileert, wordt met de nodige onderliggende mystiek omschreven. Er is iets, maar je weet niet wat. Er is een duidelijke spanningsboog aanwezig, die spijtig genoeg soms wordt doorbroken: de schrijfster pakt graag uit met kennis over Lucebert, de cobrabeweging, Man Ray, maar ook met technische uitleg over drugs, wat de vlotheid van het verhaal afremt.
Het vermoeden dat Dean een dealer is, wordt op het einde bevestigd. Vanaf die ontknoping verloopt alles in een stroomversnelling: Dean vertrekt, waarschijnlijk met zijn ouders, ook al is dat niet echt duidelijk. We belanden in een romance tussen de moeder van Mo en meneer Coldwell, om ten slotte te ontdekken wie meneer Bryar (de vader van Dean) eigenlijk is. Vanaf hier verloopt het verhaal verwarrend omdat je niet echt te weten komt of het nu om de realiteit of een droom gaat; de ontknoping is onbevredigend. Ondanks enkele storende elementen is dit geen slecht boek over jongeren op de drempel naar de volwassenheid. [Patricia De Landtsheer]