De ziekte van Weimar
Kees 't Hart
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Em. Querido's Uitgeverij, 2017 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 15761 |
Maria Vlaar
ru/eb/03 f
Vorige week werd Nederland opgeschrikt door een paginagrote advertentie van minister-president Mark Rutte, die in de aanloop naar de verkiezingen stemmen probeert af te snoepen van de PVV. Kernwoord van zijn verkiezingsbrief was 'normaal'. 'Laten we duidelijk blijven maken wat hier normaal is en wat niet', schreef Rutte. Hij refereert hiermee aan een twistgesprek in het parlement met Geert Wilders in 2011, waarin Wilders de premier toebijt: 'Doe eens normaal man' en Rutte reageert met: 'Doe lekker zelf normaal'. Er wordt weleens van de literatuur beweerd dat die op een eiland zit en dat schrijvers in een ivoren toren werken. Dat is nu wel het laatste wat je kunt zeggen van Kees 't Harts nieuwste roman Wederzijds, die het perfecte antwoord lijkt op vragen die in alle kranten van Nederland zijn gerezen na Ruttes brief: Wat is normaal? Wie bepaalt dat? Zijn er wel gemeenschappelijke normen?
Alles is rustig
Wederzijds is een wrange komedie over een normale man, conrector op een middelbare school, die in contact komt met de vereniging 'Wederzijds', een burgerinitiatief waarvan de leden op basis van anonimiteit elkaars overlast bestrijden. Hij leeft met zijn veel jongere vrouw Wies in de keurige stad Den Haag, maar wel in een mindere buurt, tussen de nagelstudio's en avondwinkels, en leidt het leven van een redelijke, goed opgeleide burger: hij kijkt naar films van Woody Allen, woont klassieke concerten bij en betaalt zonder morren te veel alimentatie aan zijn ex-vrouw. Hij heeft last van bekladding van zijn gevel en van luidruchtige feesten die een stel kunstenaars achter zijn huis houden. Wederzijds biedt hulp: volgens het principe 'oog om oog, tand om tand' worden de overlastgevers aangepakt.
Stap voor stap beschrijft de hoofdpersoon, als in een verslag, hoe hij in de greep komt van de vereniging, die soms trekken heeft van de ondoorzichtige en ondemocratisch georganiseerde PVV. Hij is als een jongetje dat voor het eerst met de scoutsgroep op pad gaat en de spelregels niet begrijpt. Ondanks zichzelf neemt hij al snel een prominente positie in. Als een mantra herhaalt hij dat 'alles rustig is', maar intussen stapelen de incidenten zich op, worden er geluidsbommen geplaatst, bedrijven gechanteerd en mensen gemolesteerd, en neemt het gevoel van urgentie en suspense in het boek toe.
Stank tegen stank
Grootste probleem van een burgerinitiatief als Wederzijds is dat alle objectiviteit zoek is als burgers voor eigen rechter gaan spelen. Wat voor de een verdraaglijk is, is voor de ander immers overlast. Wat voor de een normaal is, is voor de ander verwerpelijk. Dat geldt ook voor onze held-op-sokken wiens verslag duizelt van de vraagtekens. Hij begint iedereen te wantrouwen, inclusief zijn vriend Koos, rector op dezelfde school, en zijn vrouw Wies, die schimmig contact heeft met een vroegere minnaar. Voor zichzelf bedenkt hij een moreel sluitende redenering: Wederzijds werkt op het schuldgevoel van de vermeende daders door de wraak niet op henzelf te richten, maar hen via hun familieleden aan te pakken, en met deze ideologie (zoals hij het noemt) is hij het eens, terwijl hij de werkwijze van een concurrerende club, Vice Versa, principieel afwijst. Een 'zuivere' vergelding, vindt hij, is bijvoorbeeld stank tegen stank. Kees 't Hart laat zien hoe sluipenderwijs termen als 'principieel' en 'ideologie' in deze tijden worden uitgehold, maar vooral hoe gemakkelijk het is om van klager wreker te worden, op basis van volstrekt particuliere redeneringen en zonder het geweten uit te schakelen.
Het loopt natuurlijk, zoals hoort in een geslaagde komedie, helemaal uit de hand, en die voorspelbaarheid doet wel wat afbreuk aan de roman. Van overlast naar zaken die de politie soms doelbewust links laat liggen, naar criminele zaakjes, al dan niet legale prostitutie en wraakacties gericht op mensen die later onschuldig blijken. Intussen is Wederzijds wel een haarscherpe satire op de huidige tijd, waarin geen overeenstemming meer blijkt te zijn over normen, democratische processen, recht en straf, en de rechtsstaat weinig vertrouwen meer heeft bij de bevolking (terwijl diezelfde rechtsstaat toch de grootste welvaart in de geschiedenis van de mensheid heeft gebracht). Wat op het internet al volop gebeurt aan wraakacties, is nog maar één poortje verwijderd van de 'normale' realiteit. Dat is waar Kees 't Hart ons met zijn roman met vuur én humor voor waarschuwt.
Querido, 224 blz., 18,99 € (e-boek 11,99 €).
Marnix Verplancke
ua/an/18 j
Wanneer hij voor de derde keer in een paar maanden tijd het kastje van de kabelmaatschappij voor zijn deur aan het verven is omdat een onverlaat er nog maar eens zijn tag op heeft achtergelaten, stopt er een auto naast hem. Dat het ook allemaal anders kan, zegt de man achter het stuur. Dat hij lid kan worden van Wederzijds en dat zij dan wel zullen zorgen dat het taggen ophoudt. Even overleggen met mijn vrouw Wies, antwoordt de verver, en wanneer ze beslissen op het voorstel van Wederzijds in te gaan, blijft het kastje inderdaad proper.
Net als in zijn vorige roman Teatro Olimpico , goed voor de shortlist van de Libris, gaat Kees ’t Hart in Wederzijds op zoek naar het absurde in het alledaagse. Steeds meer mensen denken niet langer de overheid nodig te hebben en hun eigen boontjes wel te kunnen doppen. Zij richten buurtwachten of hulpgroepen op, maar van het een komt het ander. De organisatie Wederzijds in ’t Harts roman neemt na verloop van tijd maffia-achtige allures aan. De verteller wordt gedwongen te patrouilleren en zelfs mee wraakacties op te zetten. Hoe meer hij zich van dat alles probeert te distantiëren, hoe meer hij erin betrokken raakt. Kees ’t Hart is een unicum in onze hedendaagse letteren, een meesterverteller met Elsschot-allures die de tragedie van het burgermansbestaan beschrijft met een perfide glimlach.
****
Querido, 224 blz., € 18,99.
J. Hodenius
Na het succesvolle 'Teatro Olimpico' (2014)* is dit weer een humoristische roman van de Nederlandse schrijver (1944) waarbij je het lachen langzaam vergaat; dit keer over de dilemma’s van een deugdzaam burger in onze liberaal individualistische wereld. Het is gegoten in de vorm van een verslag dat de verteller, een 53-jarige conrector, met aanvullingen van zijn jongere geliefde Wies, maakt over zijn ervaringen met de nogal louche vereniging Wederzijds. Die neemt tegen betaling wraak op overlastplegers van bijvoorbeeld graffiti en geluidshinder, via ouders, partners of familie van de plegers. Soms moeten ze een tegenprestatie leveren (surveilleren), wat ze met tegenzin doen. Als door stromannen ongevraagd spullen bij hen gestald worden en ze eruit willen stappen, blijkt de organisatie zelf niet te traceren omdat ze steeds andere namen hanteren. Als er ook nog een soortgelijke organisatie opduikt (Vice Versa) die direct afrekent met de overlastplegers, wordt de paranoia van de conrector steeds groter. Heerlijk weglezend ironisch leesvoer voor een breed publiek met een verrassend einde.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.