Een vertaalster raakt verwikkeld in een toxische relatie met een jonge vrouw die niet verder wil leven. Gaandeweg wordt het onderscheid tussen feit en fictie in hun relatie schimmiger, en rijst de vraag wie nu wie parasiteert.
Twee jaar stadsdichterschap van Maud Vanhauwaert (1984) in woord en beeld, verwerkt in een experimenteel en conceptueel ontworpen boek, zonder kaft en opvallend uiterlijk.
Deze jonge schrijfster haalt het speelplein onder de nagels van het kind vandaan, in het felle licht van Sevilla trekken pupillen zich samen, en u wordt gevraagd om duiven van de straten te schrapen. Zo krijgt dat wat hard en voldongen is weer het plooibare van een vermoeden.
We leven in tijden van grote verschillen, het eigen gelijk, de één tegen de ander. Tegelijk is er ook saamhorigheid en zijn er verbindende initiatieven van onder uit, wereldwijd. Digitaal of op straat, stil of luidkeels, rond grote thema?s of kleinere, lokale projecten. En dat willen de twee dichters in de kijker zetten met het thema "samen".
Bundeling van de eerste vier dichtundels van Jo Govaerts (1972), aangevuld met nieuwe gedichten, een inleiding over haar ontwikkeling als dichter en een interview met haar.
Midis de la Poésie vroeg acht hedendaagse dichteressen met een persoonlijk gedicht te reageren op de poëzie van de zussen Loveling. In de loop van deze bloemlezing geeft elk van deze dichteressen zo een poëtisch antwoord op het gedicht dat hen het meeste raakte.
