Semmier Kariem vlucht uit Irak. Zeven jaar van honger, verdwalen en angst later landt hij op elf februari om negen uur - of was het om elf uur op negen februari - op Schiphol. In de chaos van die eerste dagen in Nederland kan hij zich het precieze tijdstip niet meer herinneren. Hij vraagt asiel aan. Wat hij niet weet is dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum, een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen. Intussen bestudeert Semmier het land waarvan hij misschien ooit deel mag uitmaken, maar ook al verblijft hij er nu, hij blijft een buitenstaander. Hoe ik talent voor het leven kreeg is een roman over mensen die zijn onderworpen aan wetten en regels. Allemaal wachten ze, vaak jarenlang, tot hun leven opnieuw kan beginnen, en dat doen ze op hun eigen manier - de een al wat lijdzamer dan de ander.
Op haar zeventiende wordt Janine zwanger tijdens een feestje in een schuur. Een ongelukje. Haar zoon Geert is een geniale autist. Omdat haar ouders zeer gelovig zijn en Janine niet weet - of niet wil weten - wie van de jongens in de schuur de vader is, denkt zij dat ze moeder, vader, opa, oma en de hele familie voor het kind moet zijn. Geert wordt een beroemde vioolbouwer. In zijn nieuwe huis, dat nog van een duivenmelker is geweest, opent een postduif zijn wereld. Elke keer als hij de doffer op het internet zet en gratis laat afhalen, komt het dier terug en zo ontmoet Geert steeds nieuwe mensen. Om ervoor te zorgen dat de postduif niet terugkomt, brengt hij hem zelfs naar het meest zuidelijke punt van het land. Maar de duif komt terug en verandert het leven van Geert voor eens en voor altijd.
Een Iraakse asielzoeker die al negen jaar tevergeefs wacht op een verblijfsvergunning verlaat zijn azc en trekt Nederland in, waar hij in verschillende tijdelijke woningen kennismaakt met de mensen, de cultuur en de gewoontes van zijn nieuwe thuisland.
Semmier is een vluchteling uit Irak die in Nederland asiel aanvraagt. Hij schrijft over de negen jaar die hij in een asielzoekerscentrum verblijft. Verhaal in makkelijke woorden en korte zinnen.
We leven in tijden van grote verschillen, het eigen gelijk, de één tegen de ander. Tegelijk is er ook saamhorigheid en zijn er verbindende initiatieven van onder uit, wereldwijd. Digitaal of op straat, stil of luidkeels, rond grote thema?s of kleinere, lokale projecten. En dat willen de twee dichters in de kijker zetten met het thema "samen".
Prins Willem-Alexander zoekt naar een manier om te ontsnappen aan de opgelegde regels en protocollen van het Koninklijk paleis en sluit een bijzondere vriendschap in de straten van Den Haag.
