De jeugdmemoires van Ana Iris Simón (1991) die veel hoger is opgeleid en veel meer heeft gezien van de wereld dan haar ouders. Toch zou zij graag haar leven willen inruilen voor dat van hen. Met zwart-witfoto’s.
De herinneringen van een man die nergens wortel heeft kunnen schieten: niet in zijn familie, niet in Spanje, niet in zijn werk, niet in zijn huwelijk en ook niet in zichzelf. Alleen de literatuur lijkt hem houvast te bieden.
Vijf adolescenten tussen de veertien en achttien jaar zien zich voor situaties geplaatst die hun pet te boven gaan, maar die hen wel tot volwassenen smeden, ook al zijn ze zich daar op dat moment (nog) niet van bewust. Verhalen over vastberadenheid en moed, over conflicten binnen het gezin, maar ook over liefde, 'education sentimentale' en de vorming van het geweten.
Een aanslag op een noodopvang voor migranten in Mexico maakt duidelijk dat niet alleen mensensmokkelaars maar ook politie en ambtenaren vuile handen hebben.
In een denkbeeldige Latijn-Amerikaanse republiek wordt de president vermoord. Zijn dood wordt door de autoriteiten verzwegen en men gaat onmiddellijk op zoek naar een dubbelganger.
