Recentelijk reisde Kader Abdolah naar Dubai, het land van zand en olie, om daar zijn moeder en zus te ontmoeten, wat voor haar gemakkelijker was en voor hem veiliger. Hij wilde zijn moeder zien, misschien wel voor het laatst, en vooral omdat ze geleidelijk in de wereld van de dementie aan het verdwijnen was. Maar eenmaal in Dubai aangekomen werd hij geconfronteerd met een geheimzinnige wereld van de ouderdom waarin zijn moeder hem steeds dieper meenam.
Een man heeft een merkwaardige vorm van geheugenverlies waarbij alleen zijn eigen levensherinneringen verloren gegaan zijn; hij trekt zich terug op de zolder van zijn ouderlijk huis om daar tussen oude kinderboeken en platen naar zijn identiteit te zoeken.
De Parijse schrijver Jean Bosmans raakt in de ban van zijn herinneringen aan de periode waarin hij samen was met Margaret, die net als hij achtervolgd werd: zij door een neurotische stalker en messentrekker, hij door de roodharige helleveeg die zijn moeder zou zijn. Samen droomden ze van een nieuwe horizon, die niet door spoken uit het verleden zou worden versperd. Hun relatie eindigde abrupt toen Margaret halsoverkop de nachttrein naar Berlijn nam. Jaren later probeert Bosmans haar op te sporen.
De Vlaamse schrijfster beschrijft hoe ze haar burn-out overwon tijdens een verblijf in haar aftandse caravan in haar achtertuin, met bespiegelingen over kleine en grote zaken van buiten en vooral haar 'binnenwereld'.
Een 10-jarige Frans-Afrikaanse jongen, blanke Franse vader, zwarte Tutsi moeder, ziet zijn gelukkige kindertijd in Burundi veranderen door de burgeroorlog.
Een oudere man blikt door middel van talrijke in elkaar overlopende verhalen en herinneringen terug op zijn jeugd in het naoorlogse Polen en op de mensen die zijn leven als kind en jongeman kleurden.
Een hoogbejaarde vrouw reflecteert op een intens beleefde zomervakantie op het Toscaanse platteland vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, toen ze tien jaar was; die tijd vergelijkt ze met haar leven nu dat zich langzaam uit alles terugtrekt.
