"Campo Santo" bevat een selectie essays, waarbij het middelpunt wordt gevormd door de eerste fragmenten van het grote prozawerk waaraan de auteur de laatste maanden van zijn leven werkte. Het zijn de verslagen van zijn reis naar Corsica, die begint om het kerkhof van Ajaccio. In deze stukken keren veel van Sebalds vaste thema's terug: de kracht van het geheugen en de geschiedschrijving, het verband tussen kunst en het leven, en de aanwezigheid van geesten in voorwerpen en locaties. In het tweede deel staan onder meer nog niet eerder vertaalde essays over schrijvers als Grass, Kafka en Nabokov.
Een hoogbejaarde Duitse vrouw wordt onverwacht geconfronteerd met de gevolgen van haar diefstal van kostbaarheden van Duitse joden in Berlijn in de Tweede Wereldoorlog.
