Biografie van de Vlaamse journalist en schrijver Roger Van de Velde (1925-1970), die begin jaren zestig verslaafd raakte aan een pijnstiller en werd gei͏̈nterneerd vanwege valsheid in geschrifte om aan dit medicijn te komen.
Auteursnummer rond Roger van de Velde. In het inleidend essay blaast Jan Bettens het biografische stof van Roger Van de Velde en van zijn literaire oeuvre. Van de schrijver zelf stellen we maar liefst drie originele bijdragen voor: "Posthuum postscriptum" is een warm pleidooi voor het korte verhaal; de brief die hij in 1965 vanuit zijn Turnhoutse cel schreef aan gerechtspsychiater Robert Debandt is hier voor het eerst integraal te lezen; en uit zijn rijke journalistieke carrière kiezen we "Pleidooi voor een Zwart Manneke", een artikel dat al in 1959 verscheen in De Nieuwe Gazet maar dat ook anno 2020 nog veel zegt over de mens en journalist die Van de Velde was. Daarnaast mag Deus ex Machina uitpakken met een voorpublicatie uit de biografie die Ellen Van Pelt schreef over Roger Van de Velde en die eind 2020 verschijnt. Jan Lampo haalt herinneringen op aan het 'geval Roger' en de link met zijn eigen vader, de schrijver Hubert Lampo. Jan Daems, een echte psychiater, kruipt in de huid van de (fictieve?) Dr. Poulard, een zelfingenomen, hoogdravende zenuwarts op rust die een recht op antwoord claimt. Verder in dit nummer vindt u nog gedichten van Annelies Mertens, Renaat Ramon en Herlinda Vekemans. Eindigen doen we met twee korte verhalen van Hanna Desmet en Yoeri Hostie.
