Juliette : een liefde in snapshots

Matheus (Ma-thé-us) Lau (°1952), kent u als Thé Lau, de frontman van The Scene en vertolker van evergreens als 'Blauw', 'Rigoreus' en 'Iedereen is van de wereld'. Lau, ooit nog gitarist bij Neerlands Hoop van Freek de Jonge en Bram Vermeulen, richtte The Scene op in 1979. Met afscheidsconcerten in onder andere de Brusselse AB zette de band onlangs na 35 jaar een punt achter een tijdperk.

Het afscheid was emotioneel, het applaus verstommend. De reden is bekend: Lau, die aan keelkanker lijdt, is uitbehandeld. Zijn filosofische reactie op het slechte nieuws? "Iedereen gaat dood, ik vertrek alleen een beetje vroeger dan voorzien." En in zijn laatste soloplaat Platina Blues bezweert hij ons, ondanks alles: 'Word de man die je bent/ Blijf het kind dat je kent.'

Nee, Thé Lau krijg je er niet onder.

Bergen emoties

Minder bekend is dat Thé Lau ook een heerlijke pen heeft. Dat laat zich horen in de poëtische liedjesteksten, maar liet zich ook al lezen in de verhalenbundel De sterren van de hemel (2000) en de veelgeprezen debuutroman Hemelrijk van exact tien jaar geleden.

Hemelrijk situeerde zich in het Noord-Hollandse Bergen, waar de auteur opgroeide. Met Juliette. Een liefde in snapshots keert Lau nu terug naar diezelfde plek.

Heel goed voelt hoofdpersonage Robbie Morris zich niet in Bergen. Te veel roddel en achterklap. De roman begint in 'De laan zonder einde', waar Robbie zijn maagdelijkheid verliest aan de al te makkelijke Elsa, die 'met het hele dorp naar bed ging, met mannen en vrouwen uit het cafe? of het strandpaviljoen, met wie maar wilde en beschikbaar was, en op elk denkbaar uur, behalve wanneer ze als serveerster aan het werk was. De hele enclave zag haar als een Duits seksspeeltje.'

Hoezeer Robbie het ook wil maken als tekenaar, hij voelt zich niet thuis in het kunstenaarsdorp Bergen. En al helemaal niet bij de onhandige losbandigheid die er heerst: 'Borsten werden gekneed en vingers in vagina's gestoken. Jaren van verveling werden afgeschud. Maar ondanks het hijgen, kirren en zuchten leek ook iets vijandigs te smeulen in al deze hartstocht. Alsof er rekeningen werden vereffend.'

En dan ontmoet Robbie op een feestje de oogverblindende fotografe Juliette. Inderdaad, Juliette, Julia, over wie Shakespeare schreef: 'Versnipper haar en strooi haar uit in duisternis als sterkristallen op een zwart gezicht, zo mooi dat heel de wereld neerknielt voor de nacht en zich afkeert van de protserige zon.'

Juliette is Robbies ticket out. Samen trekken ze naar Amsterdam, waar Robbie als tekenaar voor de grootste krant van het land gaat werken. Amsterdam-Bergen staat al snel 5-0. Amsterdam staat immers voor alles waar Robbie altijd al van gedroomd heef Maar dat leven blijkt al snel ook wat weerhaakjes te hebben.

Coming of age

Juliette wordt zo een coming-of-ageverhaal dat nu eens hard binnenkomt, dan weer liefdevolle grinnikjes oplevert. A bittersweet melody van de meester van de melancholie. Een Nederlandse, hedendaagse Romeo & Julia.

Juliette is een eerlijk boek. Empathisch heel sterk, en doorspekt met mooie en rake observaties: 'Want het zien duurt een seconde. De gedachte blijft voor altijd.'

Wat zou ik graag nog meer lezen van deze man. Thé Lau is een schrijver die gemist zal worden.

Het boek wordt voorgesteld op het Eilandfestival in Antwerpen op 14/9. Jan Leyers interviewt de auteur om 14 uur op de Letterenboot, Napoleonkaai, www.eilandfestival.be

Thé Lau,Juliette. Een liefde in snapshots, Lebowski, 224 p., 19,95 euro.

JOOST HOUTMAN ■