Geschiedenis van de uitbuiting van Congo-Kinshasa, aanvankelijk onder koloniaal bewind van onder meer de Belgen, daarna door andere interventies van buitenaf, oorlog en corrupte regimes.
Speurtocht naar de sporen van het Belgische koloniale verleden (bestuur, infratructuur, gewoonten etc.) van het huidige Congo, met een pleidooi voor structuren die beter aansluiten bij de 'autochtone identiteit' van de Congolezen.
Europa heeft sinds het einde van de vijftiende eeuw intensieve contacten met Midden-Afrika. Het koninkrijk Kongo werd in de loop van de zestiende eeuw reeds tot het katholicisme en de westerse cultuur bekeerd. Later verdween het als een Atlantis uit het westerse geheugen. In het laatste kwart van de negentiende eeuw moest de witte vlek in het hart van Afrika opnieuw ingekleurd worden. In 1885 slaagde Leopold II erin om Congo als privébezit te verwerven. Het bleef in zijn handen tot 1908. Na het uitbreken van het rode rubberschandaal was het van 1908 tot 1960 de kolonie van België. De eerste Nederlandstalige beschrijving van het koninkrijk Kongo dateert van 1596. Daarna blijft Congo de interesse van schrijvers allerhande opwekken. Het Nederlandstalige Congoproza weerspiegelt de Europese houding ten opzichte van Midden-Afrika. De eerste werken zijn beschrijvingen van land en volk of verslagen van handelaars. Later leggen vooral missionarissen en kolonialen in fictie of verblijfsverslagen hun Congo-ervaringen vast. Tijdens de koloniale periode ondersteunen de meeste Nederlandstalige teksten de kolonisatie en beklemtonen ze de morele plicht van België om het primitieve Congo te beschaven en te bekeren. Toch zijn er een aantal auteurs die een ander geluid laten horen. Ze maken kritische opmerkingen bij de kolonisatie of zijn er zelfs volledig tegen gekant. Koloniseren om te beschaven biedt een overzicht van de veranderende relatie tussen België en Midden-Afrika en van de uiteenlopende standpunten die de schrijvers ten opzichte van de kolonisatie innemen. Het Nederlandstalige Congoproza verschaft een boeiende inkijk in het Belgische koloniale verleden en vult een leemte in de Nederlandse literatuurgeschiedenis.
Vanuit het motto 'wie het heden wil begrijpen, moet naar het verleden kijken' biedt dit boek een beknopte geschiedenis van Congo. De auteur tracht te begrijpen hoe de Congolezen tegen het kolonialisme aankeken en waarom ze het bestreden. Hoe de dictatuur van Mobutu tot stand kwam, hoe ze in leven werd gehouden en wat ze betekende voor de Congolezen. Waarom Mobutu werd omvergeworpen en wat er nadien allemaal gebeurde. 'Congo voor beginners' wil een eerlijk beeld schetsen maar ook een instrument zijn voor verdere solidariteit met het land.
Geschiedenis van de uitbuiting van Congo-Kinshasa, aanvankelijk onder koloniaal bewind van onder meer de Belgen, daarna door andere interventies van buitenaf, oorlog en corrupte regimes.
Tijdens 75 jaar Belgisch bewind in Congo werden de Congolezen doordrongen van het Belgische model. Vijftig jaar na de onafhankelijkheid zijn Congo en de Congolezen nog altijd niet genezen van het Belgische kolonialisme. Het blanke ideaalbeeld heeft de onafhankelijkheid overwonnen. Tegelijk slagen Congo en de Congolezen er niet in om dat ideaalbeeld te realiseren. En zo worstelt de Congolees met een dubbele identiteit: de verdrongen zwarte en de onbereikbare blanke. Die schizofrenie verklaart in grote mate het failliet van de Congolese samenleving, de armoede en uitzichtloosheid. In dit essay graaft Peter Verlinden naar de wortels van de Congolese machteloosheid.
Politiek-historische verhandeling over de kolonisatie en dekolonisatie van Belgisch Congo (Zaïre) over de periode 1920-2020 door de Congolees-Belgische auteur en politicologe (1984), mede aan de hand van haar persoonlijke ervaringen.
