Een gedesillusioneerde schrijver wordt door de vondst van zijn verloren adresboek gedwongen zich zijn getroebleerde jeugd in het Parijs van de jaren vijftig te herinneren.
In tien verhalen schrijft de auteur met een bedrieglijke eenvoud over de levens van vrouwen en de meedogenloosheid van het leven, huwelijk, overspel, verlies en wreedheid. Een jonge vrouw en moeder die moet leren omgaan met de ondraaglijke pijn van het verlies van haar drie kinderen; een vrouw die probeert wraak te nemen op haar concurrente in de liefde; en een 19de-eeuwse vrouwelijke wiskundige die het geluk najaagt.
Müller is afkomstig uit de Duitssprekende minderheid in Roemenië en inmiddels naar Duitsland geëmigreerd. In brokkelige stukjes proza bespreekt ze de uitzichtloze situatie van de achtergebleven groep Duitsers in Roemenië, waarbij oorlogsherinneringen en plattelandsellende een rode draad vormen.
