Persoonlijk verslag over de langeafstandswandelingen die een echtpaar maakte door het zuidwesten van Engeland en over IJsland nadat ze alles waren kwijtgeraakt, en van de spirituele groei die ze doormaakten door contact met de natuur.
Yusra Mardini (1998, ik-figuur) vertelt over haar vlucht uit Syrië in 2015. Tijdens een levensgevaarlijke boottocht helpt ze talloze vluchtelingen. Uiteindelijk wordt ze olympisch zwemster. Waargebeurd verhaal, met katern kleurenfoto's. Vanaf ca. 15 jaar.
Herinneringen van een Amerikaanse vrouw aan haar jeugd in een ultra-orthodoxe chassidische gemeenschap in Brooklyn, een milieu waaraan ze wist te ontvluchten.
Persoonlijk verhaal van een Engels pleegmoeder over een van haar pleegkinderen; zij maakt zich tegelijkertijd zorgen over haar eigen dochter en haar toekomst.
Reflectie op de Britse klassenmaatschappij en de betekenis van armoede voor jongeren in een achterstandswijk, mede aan de hand van de eigen ervaringen van de Schotse auteur, bekend als de rapper Loki.
Autobiografie van de dochter van Arkan (1952-2000), leider van een Servische militie die zich tijdens de Joegoslavische burgeroorlog schuldig maakte aan oorlogsmisdaden.
Autobiografisch verhaal van een jonge vrouw die haar comfortabele leven in Londen verruilt voor het (over)leven in een eenvoudig boerenhuis op een Schots eilandje.
Verhaal van een Afghaanse man die met zijn gezin vlucht voor het geweld van de taliban naar Europa, door de bergen, als bootvluchteling en overgeleverd aan mensensmokkelaars.
Het Paktistaanse meisje Malala Yousafzai (1997) vertelt hoe een talibanstrijder haar neerschiet. Dit gebeurt als ze opkomt voor het recht voor onderwijs voor meisjes. Met een katern kleurenfoto's. Vanaf ca. 15 jaar.
In de lente van 2018 krijgt Ine Van Wymersch Elvire voor het eerst aan de telefoon. Elvire wil graag inzage krijgen in haar jeugdrechtbankdossier, maar ze wordt al wekenlang van het kastje naar de muur gestuurd. Gevoelig voor de urgentie die doorklinkt in haar stem, besluit Ine haar dossier op te sporen. Elvires moeder liet haar sinds de geboorte aan haar lot over. Haar pad slingerde, met verschillende uitschuivers en struikelblokken. Zelf ziet ze haar eigen drie kinderen al lang niet meer. Elvire blijkt in aanmerking te komen voor euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden. De psychiaters gaven groen licht voor de euthanasie, op voorwaarde dat ze in een brief uitlegt aan haar kinderen wat haar drijft om euthanasie aan te vragen. 'Nu alleen nog iemand vinden die mijn verhaal kan opschrijven', zo zegt Elvire terloops. Ze is analfabeet. De zin achtervolgt Ine wekenlang. Ze bedenkt dat zij diegene kan zijn die haar een stem kan geven. Gedurende drie dagen, aan zee, gaat ze in gesprek met Elvire. Een gesprek dat schrijnend duidelijk maakt dat waar je wieg staat onwaarschijnlijk bepalend is voor de kansen die je krijgt, vanaf het prille begin tot op het bittere einde.
