Onze verslaggever in de leegte : ongedateerde dagboeken
Dimitri Verhulst
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
Vandaag open
van 10:00 tot 19:00
Beschikbaar
ARhus - afdeling Rumbeke
Vandaag gesloten
Beschikbaar
ARhus - afdeling Beveren
Vandaag gesloten
Beschikbaar
ARhus - afdeling Gitsestraat
Vandaag gesloten
Beschikbaar
ARhus - De Munt magazijn
Vandaag gesloten
Beschikbaar
Besprekingen
31/12/2006
Dertien. Ik was dertien en woonde samen met mijn vader en mijn nonkels en hun oude moeder in Reetveerdegem, een dorp dat werd vergeten door de grote cartografen, een onooglijke negorij van duivensport en motregen." Aan het woord is 'Dimmetrieken' Verhulst, de vertellende ik-figuur uit De helaasheid der dingen. Een aantal snel op elkaar volgende verhalen, die weliswaar los van elkaar gelezen kunnen worden, maar in hun onderlinge relatie een beklijvend beeld ophangen van de kinder- en jeugdjaren van de auteur in het fictieve Reetveerdegem (een dorp dicht bij Aalst). Inspiratie viel er voor de jonge Dimitri niet te rapen binnen zijn familie: zijn moeder is van de aardbodem verdwenen, zijn vader en zijn drie broers zijn onverbeterlijke zuipschuiten, die zich van God noch gebod ook maar het minste aantrekken. Verhulst portretteert zijn ooms, andere markante dorpsfiguren en vooral zijn grootmoeder. Die was het gewoon geworden dat de politie 's morgens aan haar deur stond om weer eens het relaas te doen van een van haar zoons die in de cel was terechtgekomen na een vecht- annex zuippartij. Maar als die brave agent, meestal een beginneling die de ware aard van de toestand nog niet doorhad, kwam melden dat Herman in coma lag of Potrel met een delirium tremens was afgevoerd, werd die kordaat de deur gewezen, Latijn moest hij maar ergens anders gaan brabbelen. Met veel empathie beschrijft Verhulst hoe hij van haar afscheid is gaan nemen als ze reeds dementerend was. Dan beseft hij de 'helaasheid der dingen', "de eeuwige estafette waar niemand de zin van kent maar waar men zich aan vastklampt in de grote helaasheid der dingen". Effenaf hilarisch, met een ondertoon van tragiek die het hele boek door nooit veraf is, is het verhaal over 'De Ronde van Frankrijk', een zuipwedstrijd met vlakke ritten (dan wordt bier gehesen) en bergritten (whisky of andere sterke drank). Aan het slot moet de ik-figuur bekennen dat hij zijn dorp ontgroeid is: als hij met zijn zoon terugkeert naar zijn geboortestek, stelt hij vast dat hij niet wil dat zijn ooms tegen zijn zoon spreken op de manier waarop ze hem, toen hij zelf nog een kind was, het leven en al wat erbijhoort, hebben leren kennen. De helaasheid der dingen is voor Verhulst 'zijn' boek der herinneringen, de herinnering als "de troostende stuiptrek van een leven, een hogere soort van nageboorte." [Jooris Van Hulle]
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.