De vertellers van Veertien dagen zijn een groep New Yorkers die tijdens de coronapandemie opgesloten zitten in hun flatgebouw terwijl de rijke inwoners de stad zijn ontvlucht naar hun buitenhuizen. Elke avond komen de bewoners samen op het dak van hun bouwvallige flat aan de Lower East Side om op pannen te slaan, de zorgmedewerkers toe te juichen, met elkaar in discussie te gaan en verhalen te vertellen. Zoals in elke goede roman zijn er conflicten, verzoening en een heleboel verrassende wendingen.
Een jonge studente in Dublin vindt een kamer bij twee vrouwen; hun vriendschap komt in een ander perspectief te staan als het meisje de ware relatie tussen haar twee huisgenoten ontdekt.
In 1859 wordt een Engelse verpleegster naar Ierland gestuurd om daar een 11-jarig meisje, dat al maanden niet gegeten zou hebben, samen met een non, te observeren.
Een jonge verpleegster zorgt samen met een arts en een ongeschoolde vrijwilligster voor ernstig zieke zwangere vrouwen op de kraamafdeling van een ziekenhuis in Dublin tijdens de Spaanse grieppandemie in 1918.