In koelen bloede : het ware verhaal van een meervoudige moord en zijn gevolgen
Truman Capote
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, 2009 |
VOLWASSENEN : ROMANS : HART |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 3532 |
00/00/0000
Ik schrijf niet van mij af, ik schrijf naar mij toe", tekende de Nederlandse auteur Maarten 't Hart ooit op in Het roer kan nog zesmaal om (1984). Zijn nieuwe roman, Verlovingstijd, is daar opnieuw een bewijs van. Na Het psalmenoproer (De Arbeiderspers, 2006), waarmee 't Hart zich eenmalig aan een historische roman waagde, brengt hij met Verlovingstijd opnieuw een mix van vertrouwde thema's. Het resultaat is geen hoogvlieger, geen regenwulp, maar een onderhoudende roman over twee vrienden.
De verteller doet het verhaal van zijn leven. Als kind is hij "een lulletje lampenkatoen met negens en tienen" en gaat hij gebukt onder een niet te stuiten winderigheid. Jouri, zijn enige vriend, pikt jarenlang alle meisjes in waar hij een oogje op heeft. Jouri verleidt Ans door spinnengrafjes te graven in de zandbak, mag als enige gratis met Ria zoenen, kan als een ware krachtpatser ? en met de hulp van Archimedes ? Wilma optillen in het zwembad en versiert zelfs Frederica, het mooiste meisje van de school. Wanneer hij, een voorbeeldige wiskundestudent, naar Harvard vertrekt, wordt de verteller eindelijk verlost van de blik van zijn vriend. Hij trouwt met Katja. Maar Jouri komt terug en enkele onvermoede verbanden worden blootgelegd.
Verlovingstijd lijkt soms een parodiërend samenraapsel van de verschillende ingrediënten die 't Harts onveranderlijke verhaaluniversum vormen: het solipsisme dat in Een vlucht regenwulpen (1978) hoogtij vierde, de gemeente Maassluis die in Het psalmenoproer (2006) historisch werd beschreven, de biologie die vooral vanaf Mammoet op zondag (1977) ter sprake komt, de liefde voor klassieke muziek uit De droomkoningin (1980) en de Bijbelse knipogen die bv. al in zijn debuut Stenen voor een ransuil (1971) prominent aanwezig waren. Er is niets nieuws onder de zon.
Zoals steeds zijn 't Harts dialogen levendig, al overdrijft hij in Verlovingstijd vaak met het afkappen van woorden en het gebruik van spreektaal. Potsierlijk wordt het wanneer personages niet meer naast iemand gaan zitten, maar naast iemand neerstrijken. Ook de vele neologische samenstellingen maken van Verlovingstijd een burleske. "Wat is bellettrie anders dan de consequente weigering om de beangstigende banaliteit en schrikwekkende alledaagsheid van het naakte bestaan onder ogen te zien?", foetert Jouri. Verlovingstijd ontkracht dit en wentelt zich in beangstigende banaliteit en schrikwekkende alledaagsheid.
Waar vooral 't Harts vroege romans door een rigide verhaalstructuur werden gekenmerkt, is Verlovingstijd veeleer scenisch opgebouwd. Een andere tendens in zijn werk is een ? weliswaar niet altijd rechtlijnige ? evolutie naar het autobiografische. "Ik geloof dat de enige functie van de schrijver is: goed luisteren en kijken naar zijn hoofdpersoon die niemand anders is dan een afsplitsing van hemzelf", zei 't Hart ooit in een interview met Jan Brokken. Het blijft de vraag hoeveel stof tot schrijven nog is overgebleven na al die eerdere afsplitsingen. [Bram Demulder]
Jan van Bergen en Henegouwen
Deze roman (zijn zeventiende) heeft dezelfde thema's en kenmerken als het werk waarmee 't Hart (1944) eind jaren '70, begin jaren '80 bekend werd. De naamloze ik (de verteller) groeit op in een orthodox gereformeerd gezin in Maassluis, gaat in Vlaardingen naar de H.B.S. en studeert biologie in Leiden. 't Harts enigszins sullige alter ego is liefhebber van klassieke muziek, keert zich af van het geloof van zijn ouders, is werkzaam aan de universiteit. Op de bewaarschool sluit hij vriendschap voor het leven met Jouri. Een knappe jongen die ieder meisje op wie de ik-figuur verliefd wordt van hem afpikt. Een typische 't Hart dus. De liefhebber zal blij zijn dat hij zijn oude stiel weer heeft opgepakt, maar de kritische lezer zal zich storen aan de rammelende stijl en het oubollige woordgebruik. Uit interviews blijkt dat 't Hart om zichzelf een plezier te doen een vrolijke humoristische roman heeft willen schrijven. "Ik moet zelf erg om mezelf lachen". Dat mag zo zijn, maar in deze roman doet hij leuk en is hij het helaas maar zelden. Gebonden; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.