Noem het liefde : roman
Daan Heerma van Voss
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Atlas, cop. 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9478 |
31/05/2012
In Zonder tijd te verliezen, de tweede roman van de jonge Nederlandse auteur Daan Heerma van Voss, besluiten Daniël en Xander om na hun middelbare schooltijd hun studiekeuze nog even uit te stellen. De twee Amsterdamse vrienden willen eerst wat meer van de wereld zien en trekken voor een jaar naar Perugia, waar ze zich inschrijven voor een cursus Italiaans aan de Università per stranieri. Het leren van Italiaans blijkt echter niet zozeer het hoofddoel van hun reis. ‘Waarom zou ik Dante moeten lezen om meer van Italië te leren, en dat in een zaal vol Chinezen die ons alfabet niet kennen? We wonen hier, dat moet genoeg zijn. De straat op, met mensen praten.’ Het plan is om hun tijd in Italië wel te besteden door zoveel mogelijk ‘levenskennis’ op te doen. In werkelijkheid wordt de tijd grotendeels gevuld met doelloos rondhangen, op café gaan, verveling en heimwee. Wanneer Xander dan van de ene dag op de andere verdwijnt, reist Daniël hem zonder nadenken achterna richting Sicilië. Als hij hem na een lange zoektocht eindelijk gevonden heeft, vraagt hij zich uiteindelijk af wat hij daar in hemelsnaam doet. Het liefst van al wilde Daniël terugkeren naar huis. ‘Als iemand die nooit is weggeweest.’
De belevenissen van Daniël en Xander in Italië leveren weinig spannende verhaalstof op, wat op zich geen bezwaar hoeft te zijn. Met het boek lijkt Heerma van Voss vooral de ervaringen van de twee jongens, op de drempel van volwassenwording, centraal te willen stellen. Bij Daniël overheerst een gevoel van nostalgie naar verloren tijd. Hij wordt overmand door jeugdherinneringen en heimwee naar het veilige thuis. Bij Xander kan de tijd dan weer niet snel genoeg gaan. ‘Xander wachtte niet, tijd was kostbaar, altijd, waaraan je die ook wilde verspillen.’ De reis van de jongens staat symbool voor de overgang van jeugd naar volwassenheid, maar ook voor het verlangen om de volwassenwording nog even uit te stellen. Deze tegenstrijdige gevoelens weet Heerma van Voss wel goed te thematiseren, toch overtuigt deze roman niet echt. Onderwerpen als vriendschap en de eerste liefde komen aan bod, maar worden erg flauw uitgewerkt. Het boek zet nauwelijks aan tot mijmering of diepgang en slaagt er niet in de lezer echt te boeien of mee te nemen in het reisavontuur van de jongens. [Mieke Opstaele]
L.A.A. Kruse
Tweede roman van Heerma van Voss (1986), die in 2010 debuteerde met de veelgeprezen roman ‘Een zondagsman’. Daniël en Xander, twee Amsterdamse boezemvrienden, net van de middelbare school af, besluiten een jaar naar Italië te gaan. Ze komen terecht in een vies appartementje in Perugia, een landerig toevluchtsoord, ter voorbereiding op het echte leven, ‘waar en wanneer dat ook mocht beginnen’. Daniël valt voor de Zuid-Afrikaans Sophie, zijn eerste meisje. Dan wordt hij teruggeroepen in verband met de dood van zijn grootvader. Na de turbulentie rond de scheiding van zijn ruziënde ouders en de brute moord op Theo van Gogh keert hij terug naar Perugia. Xander blijkt spoorloos verdwenen. Met Sophie en zijn hond probeert Daniël zijn vriend terug te vinden. Sfeervol relaas van een reflecterende ik-figuur (Daniël), meer een gemoedstoestand dan een verhaal met een plot, die op de been blijft ondanks (dankzij?) harde levenslessen, gebroken vriendschappen en onbetrouwbare liefdes, klassiek opgebouwd in vijf delen, geschreven in een laconieke én lyrische stijl, met mild sarcasme en relativerende humor. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.