In dagboeknotities beschrijft de auteur in drie delen wat haar trof als vrijwillig ziekenhelpster in een Engels militair hospitaal in de Eerste Wereldoorlog. In deel één beschrijft ze hoe nutteloos ze zich vaak voelt omdat ze nog niet met de verpleegsters mee mag naar de zalen om gewonden te verzorgen. In deel twee mag ze dat wel, maar is ze gefrustreerd dat ze weinig kan helpen en ergert zich aan de hardheid van de verpleegsters. Deel 3 gaat over haar ervaringen op een zaal voor gewone soldaten.
Erwin Mortier interviewt acht minderjarige asielzoekers die vanuit verschillende brandhaarden ter wereld naar België gevlucht zijn. Hij laat de jongeren van gemiddeld 15 jaar uit ondermeer Angola, Burundi, Koerdistan en Brazilië hun eigen verhaal vertellen. De verhalen worden begeleid door portretfoto's in kleur en zwart-wit van het leven in opvangcentra. Het boek is samengesteld op verzoek van een Belgische pleegzorgorganisatie.
Literaire memoir van de Brits-Ierse dichter en literair criticus (1990) over de onstuimige relatie met zijn geliefde, die tijdens hun relatie in een diepe depressie raakt, en over leven in een wereld waarin homoseksuele liefde nog altijd niet als vanzelfsprekend wordt beschouwd.
Publicatie bij de gelijknamige tentoonstelling in het Flanders Field Museum die 366 authentieke, tussen 1914 en 1940 geschreven teksten bevat van getuigen van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog.
De stokoude Helena blikt terug op haar jeugd ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Een gruwelijke, maar voor haar ook erg belangrijke periode, waarin ze volwassen werd en haar grote liefde ontmoette. Nu vult Helena haar dagen met het neerschrijven van haar herinneringen aan die bewogen tijd in lijvige volumes, die ze echter nooit herleest.
Edgard Demont keert gewond en gehavend uit de Eerste Wereldoorlog terug naar een vaderland dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Minnaars helpen hem te leven met kwetsuren die dieper gaan dan de littekens in zijn vlees. Ondertussen moet hij machteloos toezien hoe de wereld voor nieuwe waanbeelden bezwijkt en verse nachtmerries worden voorbereid.
Deze monoloog werd in het voorjaar van 2015 opgevoerd door Elsie de Brauw, in een regie van Johan Simons, naar aanleiding van de herdenking van de eerste aanval met gifgas aan het westelijk front op 22 april 1915 en de internationale conferentie A century of weapons of mass destruction : Enough! die plaatsvond in de stad Ieper.
De stokoude Helena blikt terug op haar jeugd ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Een gruwelijke, maar voor haar ook erg belangrijke periode, waarin ze volwassen werd en haar grote liefde ontmoette. Nu vult Helena haar dagen met het neerschrijven van haar herinneringen aan die bewogen tijd in lijvige volumes, die ze echter nooit herleest.
