De vader van de 9-jarige Thomas is erg gelovig en straft in naam van God zijn zoon en vrouw hardhandig. Thomas heeft zijn eigen manier van geloven en houdt hele gesprekken met Jezus. Ook zijn er gelukkig mensen die Thomas en zijn moeder willen helpen. Vanaf ca. 10 jaar.
De Vlaamse journalist en auteur woonde in 2019 een half jaar lang te midden van de Urkers en beschrijft het leven van deze bijzondere Nederlandse dorpsgemeenschap.
De 16-jarige Jos, stiefzoon van een timmerman, denkt dat hij de rei͏̈ncarnatie van Jezus is. Hij voelt zich al snel helemaal thuis in deze rol. Vanaf ca. 15 jaar.
Misschien zijn er wel evenveel verhalen als mensen. Een meisje vraagt zich bij het woord geloven af: in welk verhaal geloof je? Ze droomt van een wereld waarin iedereen mag beslissen waarin hij of zijn gelooft. Filosofisch prentenboek met poëtische kleurentekeningen in krijt en verf over diversiteit. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar.
Een heel jaar lang volgen we Sara en haar broer die door middel van gesprekken met hun ouders de feesten en gebruiken van het christelijk geloof leren kennen. Met kleine zwartwitte tekeningen. Vanaf ca. 9 jaar.
Onderzoek naar de beweegredenen van jihadistische en extreemrechtse terroristen uit met name Nederland en Indonesië, en naar hun idee dat ze handelen vanuit een hoger doel.
Meneer Pastoor geniet met volle teugen en laat zijn vrienden en ook ons graag mee genieten. Drie filosofische verhalen over vreugde scheppen in de kleine dingen van alledag.
Zeven kinderen praten aan de hand van foto's met een kardinaal over de zeven sacramenten: doopsel, eucharistie, biecht, vormsel, huwelijk, priesterwijding en ziekenzalving. Vanaf ca. 10 jaar.
Niet alleen de kerken lopen leeg, ook in de Vlaamse pastorieën is het stil. Nochtans gaat er in Rome nog altijd geen belletje rinkelen. 2010 is door het Vaticaan uitgeroepen als het Jaar van de Priester; het rolmodel voor de priester van de volgende generaties is men gaan zoeken bij een Franse priester uit de 19de eeuw. Ligt de toekomst van de kerk in het verleden? Zou men niet beter kiezen voor een Eeuw van de Leek? Is een eucharistieviering zonder gewijde priester ondenkbaar? Als men het evangelie mag geloven, is niet de clerus maar Christus de hoeksteen van de kerk, en de eucharistieviering het centrale sacrament. Waarom blijven de katholieken dan in de waan dat men niet aan de mis en de klassieke priester mag raken? Is de tijd niet gekomen om dit misverstand in vraagt te stellen? Moet het godsvolk niet dringend de draad zelf opnemen?
