In een reeks van korte verhalen vertelt de auteur als kritische maar toegewijde zoon over het woelige leven van zijn moeder, over haar laatste door borstkanker geplaagde jaren en het definitieve afscheid.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
Een indringend portret dat een zoon geeft van de gecompliceerde verhouding met zijn moeder, haar jarenlang uitzichtloze leven én haar moed de status quo te doorbreken.
Essay over de moeder van de auteur en haar emancipatiestrijd. Ze werd geboren in het Turkse dorp Baltas. Door haar huwelijk belandt ze in de jaren tachtig in de Amsterdamse Bijlmermeer (Nederland), waar ze ten tijde van deze publicatie nog altijd woont en werkt. Het essay verscheen in het kader van de boekenweek 2019.
