Darius (ik-persoon) wordt gepest en is vaak depressief. Zijn moeder is Iraans, zijn vader Amerikaans. Met zijn vader kijkt hij vaak naar Star Trek en Darius spreekt dan ook vloeiend Klingon. Als hij voor het eerst naar Iran gaat om zijn familie te bezoeken, ontdekt Darius wat vriendschap en je ergens thuis voelen betekenen. Vanaf ca. 12 jaar.
Een dochter van twee emigranten uit Ghana, die neurowetenschappen studeert, neemt tijdens haar promotietraject noodgedwongen haar depressieve moeder in huis en blikt terug op het heftige verleden van het gezin.
Een ogenschijnlijk gelukkig getrouwde jonge vrouw vertrekt opeens en zonder ook maar iemand in te lichten naar Nieuw-Zeeland, waar zij al liftend allerlei bijzondere mensen ontmoet.
Een vrouw worstelt al jaren met haar geestelijke gezondheid, maar heeft steun aan haar partner. Als ze eindelijk een diagnose krijgt, kan ze echter het gesprek hierover niet aangaan en staat haar relatie op de helling.
Een 46-jarige vrouw van Chinese afkomst raakt in een depressie na het verschijnen van haar eerste boek dat gaat over de sm-relaties die zij een tijdlang had.
“Op twee juni viel ik rond het middaguur in slaap achter het stuur van mijn auto en reed zonder te remmen in een muur van betonnen weginfrastructuur op de A35, enkele kilometers ten noorden van de Frans-Zwitserse grensovergang van Bazel. Ik vloog lang genoeg door de lucht om mij ervan bewust te worden dat ik door de lucht vloog en vond in die zweefvlucht een vreemd soort rust, omgeven door een gloed van geel licht, de felle zon die werd gefilterd door de dunne stof van de airbags. Deze rust werd verstoord toen de auto landde, enkele keren tussen beton links en beton rechts slingerde, en uiteindelijk met veel gekrijs rokend en lekkend tot stilstand kwam. Maar het echte drama voltrok zich een maand later, toen ik vanuit een innig verdriet tegen een jonge perenboom trapte en mezelf op die manier een gebroken middenvoetsbeentje bezorgde. Het gevolg was dat ik gedurende vijf weken maar op één been kon rekenen en geblokkeerd zat in het huis van mijn moeder, die ik in lange tijd niet meer had gezien. Het leven was dus slimmer gebleken, en had me aan de kant gezet.” Met ongeziene openheid schrijft Paul Baeten over eenzaamheid, depressie en angsten. Een smerig dier is een verhelderende getuigenis en een bondgenoot voor iedereen die soms denkt helemaal alleen in de wereld te zijn.
Een schrijver is op het platteland gaan wonen om zich van de wereld af te sluiten, maar mensen van verschillend pluimage en diverse achtergronden komen toch gewoon zijn leven binnen.
