Een norse man heerst over het woonerf waar hij tientallen jaren met zijn vrouw woonde, alsof het van hem is totdat er nieuwe bewoners komen die kans zien om door zijn pantser te breken.
Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld.Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
De stokoude Helena blikt terug op haar jeugd ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Een gruwelijke, maar voor haar ook erg belangrijke periode, waarin ze volwassen werd en haar grote liefde ontmoette. Nu vult Helena haar dagen met het neerschrijven van haar herinneringen aan die bewogen tijd in lijvige volumes, die ze echter nooit herleest.
Als Lucio te horen krijgt dat hij nog maar zo'n honderd dagen te leven heeft, zet hij alles op alles om een goede herinnering bij zijn vrouw en kinderen achter te laten.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
In 1939 wordt een klein meisje door haar ouders vanuit Polen naar Amerika gestuurd; samen met haar neefje en de zoon van de Japanse tuinman vormt ze een hecht groepje.
In een reeks van korte verhalen vertelt de auteur als kritische maar toegewijde zoon over het woelige leven van zijn moeder, over haar laatste door borstkanker geplaagde jaren en het definitieve afscheid.
Mare is een levenslustig meisje. Grootmoeder is haar beste vriendin. Wanneer oma ziek wordt en haar spraakvermogen verliest, vindt Mare een eigen manier om met oma te communiceren. Prentvertelling met paginagrote kleurenillustraties in gemengde techniek. Vanaf ca. 6 jaar.
Een meisje dat in de keuken van het paleis werkt, vertelt hoe de keizer een nachtegaal laat halen om in zijn keizerlijke tuin te laten zingen. Prentenboek met een bewerking van het sprookje 'De nachtegaal' van Andersen. Met paginagrote surrealistische kleurenillustraties. Vanaf ca. 8 t/m 11 jaar.
