Zie je de fiets van Jip en Janneke, de duif van Pluk en de koksmuts van Tos? Aanwijsprentenboek met honderd kleurrijke illustraties van Fiep Westendorp, waarop honderd voorwerpen benoemd worden in het Nederlands, Engels, Turks en Arabisch. Vanaf ca. 2 jaar.
29 kinderliedjes uit de Maghreblanden. Het boek bevat de liedjesteksten in de oorspronkelijke taal met daarbij de vertaling in het Frans. Op de bijgevoegde cd werden de liedjes ingezongen.
Ook in Turkije kunnen de winters koud en guur zijn. En dan is het moeilijk voor de dieren om iets eetbaars te vinden. Dat ervaart ook het konijn uit Kirmizi elma. Op een koude, besneeuwde winterdag ziet het tot zijn grote vreugde een grote, rode appel hangen. Maar hoe het konijn ook springt, tot bij de appel raken lukt hem niet. Hij krijgt de onverwachte hulp van de veldmuis, de vos en de beer. Alleen jammer dat de vos moet niezen…
Vorrei avere betekent 'Wat ik zou willen hebben…'. Op elke pagina wenst het ik-personage zich een bijzondere eigenschap van telkens een ander dier. Wie zou niet, net zoals de zwarte panter, ongezien willen sluipen in de donkere nacht? Of net als de wilde gans zijn vleugels uitslaan in de herfst, en warmere oorden gaan opzoeken?
Jancsi is een kleuter die opgroeit in Pest, een deel van de Hongaarse hoofdstad Boedapest. In zeven verhalen volg je Jancsi terwijl hij het leven van alledag leeft. In dialogen en beschrijvingen geeft de auteur de gevoelens van de jongen heel subtiel weer. Met een vanzelfsprekende openheid raakt ze gevoelige onderwerpen zoals echtscheiding en dood aan. Jonge kinderen vinden zo aansluiting bij de eigen belevingswereld. Voor oudere kinderen met wat meer levenservaring bieden de verhalen stof tot nadenken en filosoferen. Paginavullende illustraties geven de gevoelige sfeer heel goed weer.
Een kano vertelt. Hoe hij eerst een boom was en alle dieren in het bos hielp. Hoe hij steeds vaker mensen in het bos zag die bomen omhakten. Hoe hij op een dag zelf aan de beurt was en na uren kappen languit op de grond lag, niet langer de trotse reus die hij ooit was geweest. Hij vertelt over zijn dagenlange reis: van het regenwoud in het noorden naar de kust in het zuiden. Over de andere kano's die hem welkom heten en de mensen die hem goed verzorgen en met respect behandelen. Nooit is de kano boos of verbitterd over zijn lot: hij ziet het als een voorrecht om de mens te mogen helpen.
In woord, maar vooral in beeld, toont dit boek wat er in één enkele seconde op de hele wereld gebeurt. Kleine, uit het leven gegrepen gebeurtenissen, zoals een sinaasappel die uit een boom valt, een jongen die leert fietsen of een auto die in de file staat, worden afgewisseld met spannende, niet-alledaagse situaties: een lift blokkeert, een schip vecht tegen de storm, honden voelen een aardbeving.
Korte, gevatte verhaaltjes. Bij elk verhaal hoort een gedicht over hetzelfde thema. In het openingsgedicht vertelt de ik-figuur in geuren en kleuren over de grootste wonderen die hij met zijn eigen ogen zag. Alleen wie erin gelooft, zal erover horen.
In dit semi-autobiografische boek vertelt een jonge vrouw over de reis vanuit haar kleine dorp naar de grote stad, waar ze een cursus 'boeken maken' wil volgen. Op de trein ontmoet ze twee bijzondere meisjes. Het ene meisje is arm en gaat haar geluk zoeken in de grote stad. Het andere mist een been, maar staat haar mannetje door fruit te verkopen. Ook wanneer de twee meisjes al lang verdwenen zijn, kan de jonge vrouw hen maar niet vergeten. In hun ogen leest ze immers ook haar eigen verhaal. Wat de drie jonge vrouwen verbindt, is dat ze zich - in een cultuur waar alles voor hen beslist wordt - weigeren te schikken in hun lot.
In Walk this world nodigt de auteur je uit om op één dag de hele wereld rond te reizen. Je vertrekt ’s ochtends in New York en je komt er ’s avonds weer toe. Daartussen bezoek je tien plekken: een stad, een land of een werelddeel. De grote, vintage-achtige illustraties vullen telkens een dubbele pagina en typeren de plek. Flapjes nodigen uit om achter deuren en ramen te gluren, korte versjes vullen de illustraties aan.
Twee kinderen gaan met hun moeder op uitstap. Ook van de partij is mama’s reuzengrote tas. Die herbergt werkelijk alles wat de kinderen nodig hebben: schone kleren, zalf en pleisters, een boek ter ontspanning, een hapje en een drankje. En de tas kan meer! Tijdens een woelige boottocht zichzelf omtoveren tot een reusachtig zeil bijvoorbeeld, zodat de boot met passagiers weer veilig de haven kan bereiken. Wat een geweldige tas. Of… wat een geweldige mama?
'Men zegt dat er in een land ooit een koning woonde die drie zoons had', zo begint Het sprookje van Blanke-Moor. Op een dag krijgt de koning een brief van zijn broer, de Groene Keizer. Deze is oud en ziek en vraagt de koning één van zijn zonen te sturen om hem op te volgen. De drie zonen wagen hun kans, maar alleen de jongste, Blanke Moor, raakt voorbij de eerste hindernis. Dat is voor Blanke Moor het begin van een avontuurlijke tocht naar het rijk van de Groene Keizer. In Roemenië is Harap Alb een echte klassieker: Ion Creanga schreef het sprookje in 1877 en tot op de dag van vandaag kent vrijwel elk Roemeens kind het.
Warschau, eind de jaren dertig, begin de jaren veertig. In de Krochmalnastraat 92 staat het weeshuis van Dokter Korczak. Eén van de wel 200 kinderen in het weeshuis heet Blumka. Zij vertelt in haar dagboek in woord en in beeld over het leven en over de andere kinderen in het weeshuis. Over Zygmus die altijd honger heeft en zelfs levertraan lekker vindt en Pola die een erwt in haar oor stopte en Szymek die de meeste uien kan pellen. En natuurlijk vertelt ze ook over ‘Onze Dokter’ die vindt dat je kinderen de waarheid moet vertellen, dat kinderen even belangrijk zijn als volwassenen, dat jongens af en toe – als het echt niet anders kan – mogen vechten en nog zoveel meer. Tot de oorlog uitbreekt en Blumka niet langer in haar dagboek kan schrijven.
Op een dag plant opa Androesjka een kleine knolraap op zijn land. Toegewijd zorgt hij voor het plantje en volgt hij het groeiproces. Het raapje wordt een raap! Bij het oogsten krijgt hij het niet uit de grond, zelfs niet wanneer oma Matroesjka, hun kleindochtertje, de hond en de poes komen helpen. Een kleine muis blijkt het verschil te maken.
Een dromedaris vertelt. Over zijn zwijgzame land van zon en zand. Over zijn vacht vol stof en het trage ritme van de woestijn. Over het kind dat hij op een dag plots ontmoet en hoe ze elkaar over hun wereld en hun dromen vertellen. De verhalen van het kind verbreden de horizon van de dromedaris: zijn wereld wordt groter, kleurrijker, minder stoffig. En de woorden van de dromedaris troosten het kind.
In dit vrolijke ABC-boek ontdekken kinderen het Russische alfabet op een speelse manier aan de hand van beroepen. Op elke pagina vind je een letter, een kort rijmpje over een beroep dat met deze letter begint en een paginagrote illustratie. Door in de illustraties naast de beroepen ook andere woorden die met dezelfde letter beginnen te verwerken, creëert illustrator Olejnikov een grappig, soms knotsgek universum.
Verhalen op papier gezet door negen moeders uit Oostende die hun kindertijd doorbrachten in hun moederland en op volwassen leeftijd naar België migreerden. Het boek bevat de verhalen in de moedertaal van de vrouwen en in het Nederlands, met daarnaast telkens een stukje achtergrond over het leven van de vrouwen.
Grafisch ontwerper Juan Vidaurre haalde gebruiksvoorwerpen uit hun dagelijkse context en transformeerde ze tot dieren. Zo wordt een kurkentrekker een uil, een schakelaar een pinguïn en een schoen met hak een specht. Schrijver Xosé Ballesteros bedacht voor elk dier een bijzondere naam: een samensmelting van het dier en het voorwerp waarvan het dier gemaakt is. De kurkentrekker-uil wordt een 'nachtopener', de schoen-specht een 'spoen', enz.
